Wykonywanie małych zaprawek lakierniczych
W celu przeprowadzenia napraw lakierniczych trzeba dysponować pomieszczeniem, które chroni przed kurzem, utrzymuje temperaturę minimum 15°C i wilgotność powietrza nie większą niż 70%>.
Zaprawki lakierami nitro. W przypadku gdy uszkodzenie powłoki
lakierowej jest niewielkie, można je naprawić we własnym zakresie emalią nitro, która również dodawana jest do każdego samochodu. W tym celu należy:
miejsce uszkodzenia przeszlifować wodoodpornym papierem nr 400, zwilżonym benzyną lakową;
miejsce wokół szlifowania zmatować promieniowo, od środka uszkodzenia papierem ściernym nr 800, również zwilżanym w benzynie łąkowej, tworząc pas zmatowanej powierzchni
o szerokości około 3 cm;
miejsce szlifowania i matowania przetrzeć rozpuszczalnikiem nitro, a po jego odparowaniu — tylko miejsce szlifowania pokryć aparatem natryskowym emalią nitro;
liczba warstw pokrycia — jedna lub dwie, odpowiednio do głębokości uszkodzenia.
W przypadku bardzo głębokiego uszkodzenia, aż do odsłonięcia metalu (blachy nadwozia), przed natryśnięciem emalii miejsce uszkodzenia trzeba zaszpachlować kitem nitro, a po wyschnięciu kitu powtórnie przeszlifować. Kit należy suszyć w temperaturze otoczenia. Po wyschnięciu emalii miejsca świeżo lakierowane i miejsca uprzednio zmatowane — wypolerować pastą polerującą aż do uzyskania właściwego połysku.
Naprawianie uszkodzeń przy użyciu pędzla wskazane jest jedynie na krawędziach, ewentualnie na powierzchniach wewnętrznych, ponieważ pędzel pozostawia ślady. Naprawiając uszkodzenia emalią nitro należy mieć na uwadze, że ma ona inną strukturę niż emalia piecowa i zmieniając się niejednakowo w czasie eksploatacji samochodu może stopniowo odróżniać się innym odcieniem.
Zaprawki lakierami piecowymi. Zaprawki lakiernicze na powłokach piecowych wykonuje się emalią syntetyczną piecową.
Uszkodzenia powłoki lakierowej przenikające do metalu naprawiać należy według następującej technologii:
przeszlifować miejsce uszkodzone papierem ściernym nr 400, zwilżonym benzyną lakową;
przetrzeć miejsce szlifowane gazą zwilżoną benzyną ekstrakcyjną; odparować benzynę ekstrakcyjną w temperaturze otoczenia przez około 5 minut;
zaszpachlować wyszlifowane miejsce do wyrównania warstwy lakieru (kit szpachlowy piecowy);
suszyć kit w temperaturze otoczenia przez 18 minut;
suszyć miejsca zaszpachlowane dostawnymi promiennikami ciemnej podczerwieni, ustawionymi w odległości 20-h30 cm; czas suszenia
około 12 minut, a temperatura 80°C (promienniki należy ustawić tak, aby miejsce zaszpachlowane znajdowało się w środku powierzchni grzejnej);
studzić przez 5 do 6 minut;
szlifować zaszpachlowane miejsce papierem ściernym wodoodpornym nr 400, zwilżonym benzyną lakową;
szlifowane miejsca przetrzeć benzyną ekstrakcyjną;
zmatować papierem ściernym nr 800, zwilżonym benzyną lakową;
szlifować promieniowo dookoła miejsca szlifowanego;
przetrzeć miejsca szlifowane i matowane gazą zwilżoną benzyną ekstrakcyjną;
odparować benzynę ekstrakcyjną w temperaturze otoczenia w czasie około 5 minut.
Natrysnąć w dwóch warstwach emalię zaprawkową na miejsce szlifowane papierem ściernym nr 400. Miejsce matowane papierem ściernym nr 800 musi być bezwzględnie wolne od emalii. Lepkość robocza emalii zaprawkowej 17-7-19 s (wg lejka Forda nr 4 w temperaturze od 18 do 20°C) 1.
Ciśnienie powietrza w aparacie natryskowym max 2 kG/cm2. Materiał: emalia syntetyczna piecowa, rozpuszczalnik do emalii syntetycznej piecowej BN-63/6118-06 jako katalizator. Podsuszyć zaprawkę w temperaturze otoczenia przez 5 minut.
Natryskać emalią zaprawkową obrzeże zaprawki tak, aby dookoła zaprawki powstała powierzchnia zmatowana, wolna od emalii i nie mniejsza na całym obwodzie niż 2 cm. Lepkość robocza emalii zaprawkowej 10-r-12 s wg lejka Forda nr 4 w temperaturze 18-r-20°C. Ciśnienie powietrza w aparacie natryskowym max 2 kG/cm2. Materiał: emalia syntetyczna piecowa BN-64/6115-24, rozpuszczalnik do emalii syntetycznej piecowej BN-63/6118-06 jako katalizator. W dalszej kolejności należy:
podsuszyć zaprawkę w temperaturze otoczenia przez około 10 minut;
suszyć w temperaturze 80°C, czas suszenia 30 minut;
studzić w temperaturze otoczenia;
zmatować promieniowo obrzeże zaprawki papierem ściernym nr 1000, zwilżonym benzyną lakową;
przetrzeć miejsca szlifowane gazą zwilżoną benzyną ekstrakcyjną;
odparować benzynę ekstrakcyjną;
nałożyć przy użyciu pędzla na miejsca zaprawione cienką warstwę pasty polerującej;
spolerować mechanicznie za pomocą skórki baraniej miejsca zaprawione;
spolerować ręcznie flanelą miejsce uprzednio polerowane mechanicznie;
usunąć resztki pasty flanelą;
przetrzeć cały element, na którym była zaprawka, flanelą zwilżoną płynem do czyszczenia (płyn do czyszczenia ZN-65/MPCh/FL);
wytrzeć powierzchnię czystą flanelą do sucha.
Uwaga: emalia do poprawek powinna być tego samego gatunku, co emalia użyta do malowania powierzchni nadwozia.
Uszkodzenia płytkie lub uszkodzenia na krawędziach należy naprawiać według następującej kolejności czynności:
przeszlifować papierem ściernym nr 800, zwilżonym benzyną lakową;
zmatować papierem ściernym nr 1000, zwilżonym w benzynie łąkowej;
pokryć emalią zaprawkową do pędzelkowania drobne uszkodzenia na krawędziach przy użyciu specjalnego pędzelka.
Lepkość emalii do pędzelkowania — 60 s wg lejka Forda nr 4 w temperaturze 18-=-20°C. Emalia musi być o tym samym odcieniu, co nadwozie. Materiał: emalia zaprawkową do pędzelkowania i rozcieńczalnik, jak podany poprzednio.
Zaprawki lakiernicze powinny być niewidoczne. Powierzchnia zewnętrzna nadwozia nie powinna mieć zmatowień i śladów polerowania oraz zadrapań i rys widocznych okiem nieuzbrojonym w świetle rozproszonym z odległości około 1 m.
Łączna grubość warstw (ze wszystkich operacji) nie powinna przekraczać 90 mikronów. Przy takiej warstwie własności mechaniczne są najlepsze.