Głowice wielowrzecionowe stosowane są do jednoczesnego wiercenia wielu otworów na wiertarkach jednowrzecionowych; ich użycie umożliwia więc lepsze wykorzystanie obrabiarek i zwiększenie wydajności pracy. Głowice wielowrzecionowe dzielą się na uniwersalne, w których rozsta­wienie osi wierteł jest zmienne oraz głowice specjalne o stałym rozsta­wieniu osi wierteł. Uniwersalne głowice wielowrzecionowe budowane są w ten sposób, że napęd na poszczególne wrzeciona przenoszony jest za pomocą kół zębatych (rys. 171) lub wałków z przegubami (rys. 172a). Zmiana rozstawienia osi wierteł odbywa się w pierwszym przypadku przez obra­canie dolnych skrzynek wrzecion, a w drugim — przez zmianę dolnej płyty korpusu głowicy, natomiast długość wałków z przegubami można zmie­niać przez ich rozsuwanie. W głowicach specjalnych ruch obrotowy przenoszony jest z wałka głów­nego na wrzeciona robocze za pomocą kół zębatych. Przykład takiej gło­wicy pokazano na rys. 172b. Głowice wielowrzecione uniwersalne stosowane są w produkcji mało-i średnioseryjnej. W produkcji wielkoseryjnej i masowej używa się z zasa­dy głowic wielowrzecionowych specjalnych.