Toczenie bardzo dokładne
Jednym z rodzajów obróbki powierzchni zewnętrznych jest toczenie bardzo dokładne. Jest ono często stosowane przy wykańczającej, dokładnej obróbce części z metali nieżelaznych. Jak już wspomniano wynika to stąd, że stopy aluminiowe i brązy trudniej jest szlifować niż stal i żeliwo.
Cechy charakterystyczne bardzo dokładnego toczenia są takie same jak bardzo dokładnego roztaczania. Przy dokładnym toczeniu stosuje się również węgliki spiekane. Obróbka odbywa się przy dużych szybkościach skrawania, małych posuwach i małych głębokościach skrawania.
Ten sposób obróbki stosuje się na tych tokarkach, na których prędkość obrotowa wrzecion zapewnia osiągnięcie dużych szybkości skrawania i na których mogą być zastosowane dostatecznie małe posuwy, przy czym sztywność i wyważenie zespołów powinno zapobiegać drganiom.
Do bardzo dokładnego toczenia stosuje się specjalne szybkobieżne tokarki (np. model 1620, 1616, 1A62 itp.). Wrzeciona tych obrabiarek są dokładnie wyważone, a wszystkie elementy wyróżniają się znaczną sztywnością.
Toczenie z dużymi szybkościami skrawania stosuje się również do wygładzającej obróbki stali, przy czym można uzyskać gładkość powierzchni w granicach do 8 klasy.
W fabrykach samochodów i ciągników wykonuje się najczęściej wykańczającą obróbkę dokładnych, zewnętrznych powierzchni obrotowych przy pomocy szlifowania. Wynika to stąd, że konstrukcja części samochodów i ciągników oraz stosowane do ich produkcji materiały pozwalają na wykończenie tarczami ściernymi dokładnych powierzchni zewnętrznych w sposób najwydajniejszy.