Sposoby ochrony części samochodu przed korozją
Podczas eksploatacji pojazdy samochodowe nieustannie narażone są na
wpływ zmiennych warunków atmosferycznych. Także procesy zachodzące w czasie pracy silnika oddziałują na jego elementy, powodując ich korozję. Dlatego właściwe zabezpieczanie samochodów przed korozją jest zagadnieniem bardzo istotnym dla gospodarki narodowej.
Intensywność korozji części samochodowych można zmniejszyć stosując:
właściwą konstrukcję,
materiały odporne na korozję,
pokrycia ochronne.
Do błędów konstrukcyjnych stanowiących czynniki przyspieszające korozję zaliczamy przede wszsytkim bezpośrednie stykanie się części wykonanych z różnych metali. Między powierzchniami tych części pojawia się różnica potencjałów, wywołująca korozję elektrochemiczną. Można tego uniknąć stosując przekładki z tworzyw sztucznych. Czynnikami sprzyjającymi korozji są ponadto wadliwie zaprojektowane połączenia blach, tworzące zakamarki, w których gromadzi się woda, oraz wszelkiego rodzaju węzły uniemożliwiające szczelne pokrycie warstwą ochronną. Unikanie tych błędów jest szczególnie ważne przy projektowaniu nadwozi, których elementy są najbardziej narażone na działanie korozji atmosferycznej.
Odporność metali na korozję uzyskuje się za pomocą odpowiednich składników stopowych. Dla stali takimi składnikami są przede wszystkim chrom i nikiel. Na przykład zawory dolotowe silników spalinowych wykonuje się zwykle z niskoprocentowych stali chromowo-niklowych, odpornych w pewnym stopniu na korozyjne działanie spalin i paliw. Zawory wylotowe, pracujące w wyższej temperaturze, wykonuje się z ża-roodpornych stali krzemowo-chromowych lub krzemowo-chro-mowo-molibdenowych. Również blachy stalowe na nadwozia ulepsza się, stosując jako składnik stopowy miedź w ilości 0,2 0,5%. Zwiększa to odporność na korozję l,5-i-3,0 razy. Niewielki dodatek chromu lub molibdenu jest jeszcze korzystniejszy. Stosowanie drogich stali stopowych zwiększa wprawdzie koszty produkcji samochodów, lecz jest uzasadnione ekonomicznie, gdyż zapewnia znacznie dłuższy czas ich eksploatacji.
Do powłok ochronnych izolujących powierzchnie części od środowiska sprzyjającego powstawaniu korozji zaliczamy:
Powłoki wytwarzane przez zanurzanie części w kąpielach łatwo topliwych metali — cynku, cyny. W ten sposób najczęściej pokrywa się blachy stalowe.
Pokrycia galwaniczne — szczególnie niklowe i chromowe — stosowane również dla ozdoby.
Pokrycia chemiczne — oksydowanie (wytwarzanie warstwy tlenków) oraz fosfatyzacja (parkeryzacja i bonderyzacja) polegająca na tworzeniu warstwy ochronnej złożonej z fosforanów metali.
Pokrycia lakiernicze, wykonywane z użyciem farb, emalii, lakierów itp.
Rodzaj pokrycia ochronnego dobiera się w zależności od warunków pracy części oraz kosztu jego wykonania.
W pojazdach samochodowych najczęściej stosuje się powłoki lakiernicze. Blachy nadwozia i podwozia przed malowaniem często są fosfatyzowane. Wewnętrzne części pokrywa się związkami bitumicznymi przez natryskiwanie. Szczególnie dodatki parafiny zwiększają odporność na korozję. Chromowanie stosowane jest przede wszystkim dla ozdoby.