Półfabrykaty i obróbka cieplna tulei cylindrowych
Żeliwne tuleje cylindrowe odlewa się według dwóch metod:
1)metodą statyczną,
metodą odśrodkową.
Przy odlewaniu według pierwszej z wymienionych metod stosowane są nieruchome, dzielone formy piaskowe. W produkcji wielkoseryjnej i masowej formowanie odbywa się maszynowo za pomocą metalowych modeli, przy czym w jednej skrzynce odlewa się 2 do 4 tulei.
Zasady odlewania odśrodkowego oraz jego odmiany w zastosowaniu do wytwarzania tulei cylindrowych omówione zostały w rozdziale II (patrz rys. 50753). Podane tam również porównanie metody statycznej i metody odśrodkowej tłumaczy coraz szersze rozpowszechnienie tej ostatniej.
Dokładność średnicy wewnętrznej odlewów odśrodkowych tulei cylindrowych odpowiada zwykle klasie 9, a naddatki na obróbkę gładzi cylindrowej wahają się od 2,0 do 2,5 mm na stronę.
Odlewy tulei cylindrowych po oczyszczeniu poddawane są wyżarzaniu odprężającemu, które dla podanego poprzednio typowego żeliwa perlitycznego odbywa się w temperaturze 565f595°C.
Drugą część obróbki cieplnej żeliwnych tulei cylindrowych, tj. ich hartowanie przeprowadza się przed wykańczającą obróbką mechaniczną. Tuleje żeliwne są hartowane z temperatury 560f600°C z oziębianiem w oleju i odpuszczane w temperaturze około 180°C przez 2 godz. Po takiej obróbce cieplnej twardość tulei wynosi HB = 363t444.
Drugą odmianą stosowanego hartowania żeliwnych tulei cylindrowych jest hartowanie indukcyjne jej zewnętrznej powierzchni na głębokość l,5r2 mm do twardości HRC = 45f50.
Stalowe tuleje cylindrowe obrabiane są z odkuwek wykonywanych najczęściej na kuźniarkach (patrz przykład kucia tulei cylindrowej na rys. 96), prasach hydraulicznych lub na walcarkach do rur. Stosunkowo duże naddatki na obróbkę półfabrykatów stalowych (8f10 mm na stronę) tłumaczy się tym, że stale do azotowania mają skłonność do odwęglania podczas obróbki cieplnej na głębokość 2f2,5 mm.