Określanie naddatków
Naddatkiem międzyoperacyjnym nazywamy grubość zdejmowanej w danej operacji warstwy materiału, równą różnicy odpowiedniego wymiaru przed i po wykonaniu tej operacji. Suma naddatków międzyoperacyjnych równa się naddatkowi ogólnemu.
Wymiary przedmiotu w poszczególnych stadiach obróbki nazywamy wymiarami międzyoperacyjnym i. Zatem wszystkie wymiary międzyoperacyjne powinny zawierać się między wymiarem półfabrykatu i wymiarem gotowego wyrobu. Ponieważ nie można otrzymać wymiaru idealnie dokładnego, wymiary międzyoperacyjne podaje się z pewną tolerancją, którą nazywamy tolerancją między operacyjną. Wymiary międzyoperacyjne toleruje się zawsze w głąb materiału, tzn. dla wałków i płaszczyzn daje się odchyłki ujemne, a dla otworów dodatnie. Dla operacji zgrubnych, po których pozostają duże naddatki na dalsze operacje, nie trzeba koniecznie wyznaczać tolerancji międzyoperacyjnych.
Naddatki międzyoperacyjne określa się po ustaleniu kolejności obróbki, przy czym rozpoczyna się od ostatniej operacji, a następnie ustala się naddatki i tolerancje kolejno dla wszystkich operacji poprzednich.
Wielkość naddatków międzyoperacyjnych powinna umożliwiać zdjęcie warstwy powierzchniowej (naskórka odlewniczego, zgorzeliny, warstwy odwęglonej itp.) lub usunięcie niedokładności obróbki poprzedzającej oraz zapewnienie dokładności i gładkości powierzchni stosownie do wymagań stawianych danej operacji.
Wielkość naddatku międzyoperacyjnego uzależniona jest od rodzaju obróbki, każdy bowiem rodzaj obróbki umożliwia zdejmowanie warstwy metalu o określonej grubości. Na przykład przy toczeniu zazwyczaj zdejmuje się warstwy metalu wyrażające się w mm, przy szlifowaniu — w dziesiątych częściach mm, przy gładzeniu — w setnych częściach mm, a przy dogładzaniu — w mikronach.
Na rys. 205 przedstawiono schemat rozkładu naddatków i tolerancji międzyoperacyjnych dla wałka, który ma być obrobiony począwszy od toczenia zgrubnego aż do docierania.