Przy wytwarzaniu pierścieni z tulei okrągłych pierwszą operacją jest ukształtowanie baz potrzebnych do centrowania tulei przy powtórnym ich toczeniu, roztaczaniu i odcinaniu pierścieni. Obróbka baz polega zwykle na planowaniu kołnierza tulei i roztoczeniu obrzeża cylindrycz­nego lub na przetoczeniu obrzeża zewnętrznego na kołnierzu. Obróbkę tę wykonuje się na tokarkach z uchwyceniem tulei za koniec przeciwległy do kołnierza. Potem, po ustawieniu na obrobionych powierzchniach, pla­nuje się drugi koniec tulei; operację tę wykonuje się również na tokarkach. Następną obróbkę zdzierającą wykonuje się zwykle na tokarce rewol­werowej z użyciem głowicy rewolwerowej jednocześnie do toczenia i roz­taczania tulei lub na obrabiarce określonego przeznaczenia. Odcinanie pierścieni można wykonywać w jednej operacji razem z powtórnym toczeniem i roztaczaniem tulei, jak również może ono stanowić operację wyodrębnioną. Po przecięciu zamka, kształtowaniu przez obróbkę cieplną i dokładnej obróbce płaszczyzn każdego pierścienia załamuje się krawędzie we­wnętrzne. Obróbkę tę można wykonywać na tokarkach. Jednakże zała­mywanie wewnętrznej krawędzi może być bardziej wydajne przy szlifo­waniu stożkową tarczą szlifierską na obrabiarce specjalizowanej. W obu przypadkach pierścień odcięty od tulei lub odlany indywidualnie powi­nien być umieszczony w stanie ściśniętym w gnieździe przyrządu. Pierścienie odlewane indywidualnie toczy się zewnątrz zwykle po kilka sztuk przy osadzaniu w odpowiedniej oprawce. Osadzenie w oprawce polega na założeniu stosu pierścieni między dwoma połówkami dzielonego cylindra i zaciśnięciu ich w kierunku promieniowym i osiowym. Przy zakładaniu kilku pierścieni w oprawce z jednoczesnym ich zaciśnięciem w kierunku osiowym, płaszczyzny pierścieni powinny szczelnie przylegać do siebie, gdyż w przeciwnym razie ich zamocowanie nie będzie pewne. Indywidualnie odlane pierścienie nieokrągłe w wielu zakładach toczy się wg kopiału po przeszlifowaniu płaszczyzn. Obróbkę tę wykonuje się na specjalizowanych, wielonożowych tokarkach do kopiowania (lub na obrabiarkach określonego przeznaczenia produkowanych np. przez zakład „Krasnyj Proletarij") tocząc po 3050 szt. zaciśniętych w oprawce pier­ścieni od razu kilkoma nożami. Przy toczeniu pierścieni zbiera się z ze­wnątrz naddatek 0,35—0,45 mm na stronę. Toczone pierścienie powinny mieć prawidłowe ustawienie kątowe w oprawce. Kątowe ustawienie odbywa się wg specjalnych nadlewów lub zagłębień, umieszczonych na wewnętrznej powierzchni odlewów pierścieni w miejscu przeznaczonym na zamek lub wg rys. na zewnętrznej powierzchni pierścieni. Dla szybszego ustawienia w oprawce pierścieni z nadlewami na po­wierzchniach wewnętrznych, zgodnie z wymaganym położeniem kątowym, umieszcza się stos pierścieni najpierw na obracającym się wałku o nie­wielkiej średnicy. W ten sposób pierścienie wolno obracają się aż do zatrzymania, gdy nadlewy na ich powierzchniach wewnętrznych oprą się o powierzchnię wałka i wyrównają w jednej linii. Następnie pierścienie przenosi się na oprawkę tokarską i wprowadza ich nadlewy w odpowiednie zagłębienia trzpienia oprawki (rys. 223) lub między dwa kołki znajdujące się na trzpieniu. Po ustawieniu pierścieni w prawidłowym położeniu kątowym zaciska się je lekko od strony czół między kołnierzem oprawki i nakładaną tarczką przez dociągnięcie nakrętki na trzpieniu. Następnie pierścienie wyrównuje się w taki sposób, aby ich powierzchnie obwodowe tworzyły w przybliżeniu równą powierzchnię walcową. Wykonuje się to w przyrządzie podobnym do uchwytu szczękowego. Szczęki uchwytu są dłuższe od stosu pierścieni na trzpieniu. Szczęki zbliżają się wsku­tek przesunięcia odpowiednich dźwigni uruchamianych za pomocą pedału (rys. 224) lub są przesuwane za po­mocą urządzenia pneumatycznego. Po wyrównaniu za­ciska się pierścienie między kołnierzem oprawki i tarczą przez silniejsze dociągnięcie nakrętki na trzpieniu. Na­stępnie trzpień zakłada się między kłami obrabiarki. Przygotowanie nowego stosu pierścieni i zaciśnięcie w oprawce odbywa się w czasie, gdy toczy się inny stos na obrabiarce. Jednoczesne toczenie większej ilości pierścieni na jednej oprawce jest zwykle wykonywane kilkoma nożami umieszczonymi w odległości 3040 mm jeden od drugiego. Dlatego pierścienie tłokowe ustawia się na trzpieniu w kilku sekcjach, po kilka sztuk w jednej sekcji i pomiędzy nimi osadza się przekładki (rys. 225).