Obróbka powierzchni czołowych pierścieni
Szlifowanie powierzchni czołowych pierścieni tłokowych odlewanych indywidualnie odbyv»a się zwykle w kilku operacjach. Naddatki na obróbkę wynoszą przy szlifowaniu zgrubnym w dwóch przejściach 0,170,2 mm na stronę, przy szlifowaniu wygładzającym w dwóch przejściach — 0,07f0,12 mm i przy szlifowaniu wykańczającym w dwóch przejściach 0,03f0,05 mm na stronę.
Szlifowanie zgrubne powierzchni czołowych pierścieni wykonuje się najczęściej na specjalnych szlifierkach o dwóch ściernicach obracających się wokół poziomej osi w przeciwnych kierunkach. Na rys. 296 pokazano schemat zautomatyzowanej szlifierki tego typu. Obrabiane pierścienie nakładane są okresowo do podajnika 1, zaopatrzonego w suwak 2. Suwak ten
pod wpływem ciężarka 3 dociska pierścienie do wirującej tarczy 4, napę
dzanej silnikiem elektrycznym 5 za pośrednictwem przekładni 6. W celu
powiększenia tarcia po
wierzchnia tarczy 4 po 7
wleczona jest grubo
ziarnistym materiałem
ściernym lub gumą.
Pod działaniem tej tarczy pierścienie tłokowe kolejno staczają się pomiędzy wałki napędzające 7 skąd kierowane są pomiędzy ściernice 8 i 9. Liczby obrotów tarczy 4 i wałków 7 są odpowiednio zsynchronizowane. Wydajność opisanej szlifierki wynosi 4000 szt/ godz,
W wytwórni ZIS dwie zautomatyzowane szlifierki 1 i 2 (rys. 297) do zgrubnej obróbki powierzchni czołowych pierścieni połączono przenośnikiem korytkowym 3 tworząc w ten sposób prostą linię automatyczną. Pierścienie dostarczone przez podajnik 4, po przejściu przez obie szlifierki staczają się do skrzynki 5.
Do wygładzającego i wykańczającego szlifowania powierzchni czołowych pierścieni w produkcji seryjnej stosowane są specjalne automaty szlifierskie z okrągłym stołem magnetycznym, o średnicy nieco większej od dużego pierścienia tłokowego. Schemat takiej szlifierki pokazano na rys. 298. Nad stołem magnetycznym znajduje się tarcza z sześcioma brązowymi segmentami, przy czym w każdym z nich istnieje okraełe wycięcie. Tarcza ta obraca się okresowo o kąt 60° dokoła osi pionowej przesuniętej względem osi obrotu stołu. Po każdym obrocie tarczy w wycięcia, znajdujące się obokstołu magnetycznego zsuwa się pod działaniem własnego ciężaru jeden pierścień tłokowy z podajnika. Podczas następnego obrotu tarczy pierścień ten zostaje przesunięty po odpowiedniej płycie na obrotowy stół magnetyczny (na czas obrotu tarczy stół jest rozmagnesowywany). Po zakończeniu szlifowania następuje znowu obrót tarczy, która zsuwa obrobiony pierścień do korytka. Wrzeciono ściernicy zamocowane jest na sankach o ruchu promieniowym względem stołu magnetycznego Opisana operacja wykonywana jest w dwóch przejściach przy jednym podwójnym skoku sanek.
Szlifowanie przy użyciu opisanych szlifierek nie zapewnia uzyskania dokładnej płaskości powierzchni czołowych pierścienia; ze względu bowiem na małą sztywność ulega ona odkształceniu pod działaniem sił magnetycznych, a po obrobieniu i zdjęciu ze stołu powraca do stanu poprzedniego. Dokładność obróbki może ulec zmniejszeniu również w wyniku przylepiania się drobnych wiórów do stołu, a tym samym niewłaściwego ustawienia pierścienia.
Większą dokładność, a jednocześnie znacznie większą wydajność szlifowania powierzchni czołowych pierścieni tłokowych osiąga się przy użyciu stosowanej przy produkcji masowej metody przedstawionej na rys. 299. W tym przypadku stosowana jest zautomatyzowana szlifierka zaopatrzona w dwie pierścieniowe ściernice obracające się z jednakową prędkością dokoła równoległych pionowych osi. Położenie osiowe dolnej ściernicy jest niezmienne, natomiast można regulować położenie osiowe górnej ściernicy i tym samym nastawiać obrabiarkę na potrzebny wymiar.
Przy przesuwaniu pierścienia przez strefę obróbki (tj. strefę pokrywania się ściernic) wzdłuż prostej łączącej środki obu ściernic występuje ciągła zmiana różnicy ich prędkości obwodowych. Wynikająca stąd zmiana kierunku obracania pierścienia oraz ciągła zmiana szybkości szlifowania
powodująca krzyżowanie się śladów ziaren materiału ściernego umożliwia uzyskanie wysokiej gładkości powierzchni. Przy szlifowaniu na tej szlifierce w dwóch przejściach można osiągnąć gładkość powierzchni odpowiadającą klasie 8.
Wydajność opisanych szlifierek jest mniej więcej dziesięciokrotnie większa niż szlifierek ze stołem magnetycznym. Obrabiarki te w wytwórni ZIS pracują z wydajnością do 10 000 pierścieni na godzinę.