Montaż z całkowitą zamiennością
Całkowicie zamiennymi nazywamy takie elementy, które można złożyć z dowolnymi, lecz wykonanymi według założonych wymiarów elementami danego podzespołu lub zespołu. Uzyskany w ten sposób zespół powinien wykazać żądane działanie bez jakichkolwiek poprawek, za pomocą np. zmiany położenia elementu zespołu w stosunku do pozostałych w celu wyrównania niedokładności wykonania, za pomocą dobierania części, dopasowania itp. W ten sposób, przez uniknięcie wzajemnego dobierania i dopasowywania elementów, uzyskuje się znaczne zmniejszenie pracochłonności montażu, zatem zwiększenie jego wydajności. Poza tym wprowadzenie całkowitej zamienności przyśpiesza wymianę elementów .lub podzespołów uszkodzonych, co zwiększa zdolność użytkową silników.
Taka metoda montażu wymaga jednak stosowania dokładnej obróbki, wyposażenia działu mechanicznego w dużą ilość specjalnych przyrządów, uchwytów i narzędzi oraz odpowiedniej organizacji kontroli technicznej. Stosowanie montażu z całkowitą zamiennością może być ograniczone również innymi czynnikami, jak na przykład:
1)małym programem produkcyjnym, kiedy wykonywanie specjalnych narzędzi oraz przyrządów do obróbki i kontroli jest nieopłacalne;
bardzo dużymi wymiarami elementów o dużych wymaganiach odnośnie ich dokładności;
2)bardzo małymi wymiarami elementów, kiedy do osiągnięcia pełnej zamienności wymagane jest utrzymanie bardzo małych wartości bezwzględnych tolerancji;
3)wymaganiami bardzo dużej dokładności, przekraczającymi możliwości wytwórni;
4)skomplikowanym kształtem elementów, utrudniającym ich obróbkę • i pomiary.
Z podanych względów metoda montażu z całkowitą zamiennością jest celowa i znajduje najszersze zastosowanie w produkcji wielkoseryjnej i masowej, tj. przede wszystkim przy wytwarzaniu silników samochodowych, ciągnikowych, lotniczych i motocyklowych.