Przedsiębiorstwa przemysłowe projektuje się na podstawie założeń, opracowanych przez ministerstwo, zgodnie z perspektywicznym planem rozwoju danej gałęzi przemysłu. Założenia projektowe powinny zawierać następujące dane: 1) rejon lub miejsce budowy; 5)charakterystykę produkcji przedsiębiorstwa, jego zdolność pro­dukcyjną wg głównych asortymentów ujętych ilościowo i wartościowo; 6)zakres kooperacji i główne źródła zaopatrzenia przedsiębiorstwa; 7)okres trwania budowy i kolejność uruchamiania części przedsię­biorstwa. Na podstawie założeń projektu przedsiębiorstwa opracowywane są założenia dla zaprojektowania oddziału. Danymi wyjściowymi przy projektowaniu oddziału jest jego program produkcyjny, tj. wykaz asortymentów i ilości części, które należy wypro­dukować w ciągu jednego roku. Ponadto danymi wyjściowymi są rysunki robocze i zestawieniowe, warunki techniczne odbioru gotowych produk­tów oraz specyfikacja ich części składowych. Specyfikacja powinna poda­wać ciężar części. Przy opracowywaniu programu produkcji należy uwzględnić produkcję części zamiennych. W zależności od charakteru produkcji i stadium projektowania pro­gram może być dokładny, przybliżony lub umowny. Program dokładny jest określony pełnymi danymi wyjściowymi do projektowania obejmującymi: program produkcji części, rysunki wykonawcze, specyfikację części itd. Programem dokładnym posługujemy się przy projektowaniu oddziałów produkcyjnych o produkcji wielkoseryjnej i masowej. Program dokładny wypełnia się według wzoru 1. Program przybliżony charakteryzuje się tym, że nie zawiera pełnego wykazu produkowanych przedmiotów, lecz tylko ich „typowych przed­stawicieli", według których dobiera się dane wyjściowe do projektowa­nia. Metodę tę stosuje się, jeżeli całkowity wykaz wykonywanych części jest bardzo obszerny i wskutek tego ustalenie dokładnego programu jest zbyt trudne. Metodę tę można również stosować wtedy, gdy do projekto­wania danego oddziału brak pełnych danych wyjściowych, dotyczących wszystkich przedmiotów, które mają być w nim produkowane. Program przybliżony stosuje się przy wstępnych obliczeniach w celu skrócenia czasu projektowania. Odniesienie do „typowych przedstawicieli" może być dokonane przez uwzględnienie albo ciężaru, albo wartości, albo mocy lub innych cha­rakterystycznych dla danych wyrobów wskaźników, dokładniej określa­jących pracochłonność wyrobów. Najczęściej stosowaną metodą przy opracowaniu programu przybli­żonego jest redukowanie do ciężaru, ponieważ ciężar gotowych wyrobów i części w większości wypadków jest znany. Dokonuje się tego przez prze­mnożenie ciężaru wyrobów o bliżej nieokreślonej pracochłonności przez współczynnik przybliżenia Kc, który określa się ze wzoru co odpowiada w przybliżeniu gdzie: gn — ciężar wyrobu o nieznanej pracochłonności; g — ciężar typo­wego wyrobu; T„ — nieznana pracochłonność wyrobu; T — pracochłon­ność typowego wyrobu. Przyjęcie takiego współczynnika daje dokładniejsze wyniki niż bez­pośredni stosunek ciężarów. Przy obliczaniu programu przybliżonego należy uwzględniać znaczne odchylenia w programach produkcji rocznej każdego wyrobu i złożoność jego konstrukcji w porównaniu z wyrobem typowym. Do tego celu sto­suje się odpowiednie współczynniki korygujące. Metoda przybliżona może zapewnić dostateczną dla projektowania dokładność tylko w tych przypadkach, gdy wyroby mają podobną kon­strukcję i ich procesy technologiczne są podobne. Zaletą tej metody jest znaczne zmniejszenie pracochłonności projek­towania. Program umowny nie zawiera dokładnego wykazu asortymentów produkcji, lecz ustala go w formie umownych przedmiotów produkcji. Program umowny zakłada się na przykład przy projektowaniu od­działu badawczego lub doświadczalnego albo oddziału głównego konstruk­tora, gdzie będą wykonywane konstrukcje samochodów bliżej nieokre­ślonych, których charakterystyka techniczna nie jest jeszcze znana. W tym wypadku umownie przyjmuje się dowolny spośród istniejących typów maszyn podobnych (pod względem ciężaru, mocy lub nośności) do obiektów, które mają być wykonywane w oddziale podlegającym pro­jektowaniu.