Zespoły samochodów zwykle bada się na stanowiskach. Rozróżniamy stano­wiska do badania funkcjonalności i sta- nowiska do badania trwałości. Stanowiska do badania funkcjonalności zespołów służą do określania charakterystyk pracy mechanizmów oraz parametrów charak­teryzujących prawidłowość ich działania. Dokonuje się na nich pomiarów sił, przesunięć, temperatury, hałaśliwości i innych wielkości umożliwiających ocenę pracy badanego zespołu. Najczęściej wielkości mierzone rejestruje się w funkcji czasu, co umożliwia wnikliwą analizę działania zespołów. Do sta­nowisk służących do badań funkcjonalności należą np. stanowiska do po­miaru momentu tarcia sprzęgła, hałaśliwości pracy zespołów układu napędo­wego, czasów synchronizacji (przy przełączaniu biegów), sprawności różnych mechanizmów, charakterystyki sprężystości elementów zawieszenia, charak­terystyk ogumienia i wiele innych. Budowa tych stanowisk jest bardzo róż­norodna i zależy od ich przeznaczenia. Stanowiska do badań trwałości umożliwiają obciążenie badanego zespołu w sposób odwzorowujący rzeczywisty charakter obciążeń występujących podczas normalnej eksploatacji lub poddanie zespołu działaniu obciążeń zastępczych odpowiadających eksploatacji uintensywnionej. Są one najczęściej wyposażone w automatyczne urządzenia realizujące założony program pracy Stanowiska programuje się na podstawie wyników drogowych badań kompletnych pojazdów. Zaletą stanowiskowych badań trwałości ze­społów w stosunku do badań drogowych jest skrócenie czasu prób oraz efekty ekonomiczne wynikające z badania tylko interesującego nas zespołu (zamiast badań drogowych całych pojazdów). Stanowiskowym badaniom trwałości poddaje się najczęściej ze­społy układu napędowego (skrzynie biegów, mosty napędowe, wały przegu­bowe itp.), zawieszenia pojazdów, mechanizmy kierownicze, a także kom­pletne nadwozia.