Czopy wału rozrządu szlifowane są dwu lub trzykrotnie. Szlifowanie zgrubne stosuje się przed utwardzeniem w celu stworzenia lepszych wa­runków dla tej operacji obróbki cieplnej. Potrzebną dokładność wymiarów i gładkość powierzchni uzyskuje się w wyniku szlifowania wykańczającego lub wygładzającego i wykańczającego, które przeprowadza się po utwar­dzeniu. Szlifowanie czopów wykonuje się na zwykłych szlifierkach kłowych. Aby zapewnić lepszą wspólosiowość wszystkich czopów, ich obróbkę prze­prowadza się w jednym zamocowaniu. Przy szlifowaniu, podobnie jak przy toczeniu, konieczne jest stosowanie podtrzymek. Krzywki wału rozrządu zwykle szlifuje się dwukrotnie: zgrubnie — przed utwardzeniem i wykańczająco — po utwardzeniu. Niektóre wy­twórnie stosują trzykrotne szlifowanie: raz przed obróbką cieplną i dwa razy po obróbce cieplnej. Do szlifowania krzywek stosuje się szlifierki do kopiowania; szlifować można jednym z dwóch następujących sposobów: 1)za pomocą jednej krzywki kopiowanej, której położenie kątowe zmie­nia się przy użyciu urządzenia podziałowego w zależności od położenia kątowego obrabianej krzywki; za pomocą zespołu krzywek kopiowanych, przy czym położenie kąto­we każdej z nich odpowiada odpowiedniej krzywce na obrabianym wałku. Pierwszy sposób stosuje się najczęściej przy produkcji małoseryjnej, natomiast drugi — jest szeroko stosowany w produkcji wielkoseryjnej i masowej. Na rys. 396 przedstawiono schemat szlifierki do kopiowania przy użyciu zespołu krzywek kopiowanych. Obrabiany wał 1 mocuje się w kłach dwóch głowic wrzecionowych 2 i 3, ustawionych na kołysce 4 osa­dzonej na czopach 5. Zespół krzywek kopiowanych 6 zmontowany jest na wrzecionie głowicy 2. Trzpienie 7 pod działaniem sprężyn dociskają odpo­wiednią krzywkę 1 do rolki 8 ułożyskowanej na jarzmie 9. Wiele szlifierek tego typu, zwłaszcza używanych przy produkcji masowej, pracuje jako półautomaty. Istnieją wprawdzie szlifierki do jednoczesnego szlifowania kilku krzy­wek, jednak ich zastosowanie ogranicza się do szlifowania zgrubnego przed utwardzaniem. Małe ich rozpowszechnienie tłumaczy się trudnością osiąg­nięcia wymaganej dokładności obróbki na skutek niejednakowego zużycia ściernic. Szlifowanie krzywek przeprowadza się przy posuwie poprzecznym z oscylacyjnym, osiowym ruchem ściernicy w celu zapewnienia równo­miernego jej zużycia i lepszej gładkości powierzchni. Niekiedy szlifierki zbudowane są w ten sposób, że zasadnicza część naddatku przypadająca na daną operację zdejmowana jest przy posuwie poprzecznym, a natomiast ostatnie przejście przed osiągnięciem żądanego wymiaru wykonuje się przy posuwie wzdłużnym. Przy szlifowaniu utwardzonych krzywek istnie­je niebezpieczeństwo przypalenia powierzchni i pojawienia się pęknięć. W związku z tym naddatki na szlifowanie powinny być możliwie małe; przy szlifowaniu wykańczającym wielkość naddatku' waha się zwykle w granicach 0,250,3 mm na stronę. Do szlifowania krzywek wał rozrządu ustawia się najczęściej w kłach, przy czym przed szlifowaniem wykańczającym (po hartowaniu) należy zwykle poprawić nakiełki. Do ustalenia kątowego wału wykorzystuje się, podobnie jak przy toczeniu, rowek na wpust. Ze względu na konieczną sztywność przy szlifowaniu krzywek wał podpiera się dwoma lub trzema podtrzymkami.