Montaż z indywidualnym dopasowaniem
Montaż z indywidualnym dopasowaniem polega na tym, że ustaloną tolerancję zamykającego ogniwa łańcucha wymiarowego osiąga się przez zmianę wielkości jednego, z góry określonego ogniwa przez zdjęcie dodatkowej warstwy metalu. Aby umożliwić realizację takiego montażu należy:
1)rozmieścić pole tolerancji w ten sposób, aby na ogniwie kompensującym powstał wystarczający naddatek na kompensację największych dopuszczalnych odchyłek ogniwa zamykającego;
2)utrzymać przy obróbce elementów wchodzących w skład łańcucha wymiarowego tolerancje odpowiadające ekonomicznej dokładności obróbki;
nie wybierać dla kompensacji ogniwa, które jest wspólne dla kilku łańcuchów wymiarowych, ponieważ zmiana jego wielkości powoduje zakłócenie we wszystkich poprzez to ogniwo powiązanych łańcuchach.
Oceniając tę metodę montażu pod względem ekonomicznym należy uznać, że wprowadzenie operacji dopasowania w niektórych przypadkach jest słuszne. Zastąpienie bardzo dokładnej obróbki wielu powierzchni przez dopasowanie jednej powierzchni przy stosowaniu szerszej tolerancji niż tolerancje wymiarów może okazać się bardziej dogodne niż ścisłe dotrzymanie tych wszystkich tolerancji. Im wielkość serii jest mniejsza, a wielkość wyrobów większa, tym częściej dopasowanie staje się konieczne, ponieważ zaopatrzenie zakładu we wszystkie specjalne przyrządy, które umożliwiają osiągnięcie dużej dokładności w wyniku obróbki mechanicznej, staje się przy tym trudne.
Do wad montażu z indywidualnym dopasowaniem należy zaliczyć:
3)konieczność zatrudnienia monterów o wysokich kwalifikacjach;
dużą pracochłonność operacji dopasowania;
4)trudność planowania i normowania operacji dopasowania;
4) konieczność dodatkowego czyszczenia i mycia elementów, podzespołów i zespołów ze względu na zanieczyszczanie stanowisk roboczych wiórami.
Montaż z indywidualnym dopasowaniem stosowany jest zwykle w produkcji jednostkowej i małoseryjnej, a więc przy wytwarzaniu dużych silników okrętowych i przemysłowych.