Szlifowanie płaszczyzn
Jak już wspominaliśmy, szlifowanie jest zasadniczą metodą obróbki wy, kańczającej płaszczyn, umożliwiającą osiągnięcie dokładności do 0,002 mm na długości 100 mm oraz gładkości powierzchni odpowiadającej klasom 9f10; przy obróbce niewielkich!
przedmiotów daje się łatwo osiągnąć dokładność położenia w grani
cach 2 klasy. Szlifowanie płaszczyzn stosowane jest również w tych przypadkach, kiedy frezowanie napotyka poważne trudności:
przy obróbce przedmiotów z bardzo twardych materiałów lub obrabianych cieplnie do wysokiej
twardości, przy obróbce przedmiotów o bardzo twardym naskórku odlewniczym, przedmiotów cienkościennych itp.
Ze względu na sposób pracy ściernicy rozróżniamy dwie zasadnicze odmiany szlifowania płaszczyzn: powierzchnią czołową ściernicy lub powierzchnią walcową (obwodem) ściernicy. Pierwszy sposób odznacza się większą wydajnością oraz możliwością zużycia do bardziej różnorodnych powierzchni (np. powierzchni czołowych, bocznych itp.), drugi natomiast umożliwia osiągnięcie dużej dokładności i gładkości powierzchni. Ze względu na podane cechy w produkcji wielkoseryjnej i masowej do obróbki zgrubnej stosowane są niemal wyłącznie szlifierki pracujące powierzchnią czołową ściernicy, a do obróbki wykańczającej — zwykle szlifierki pracujące powierzchnią walcową ściernicy. W produkcji jednostkowej i małoseryjnej najczęściej spotyka się szlifierki pracujące obwodem ściernicy.
Ze względu na kształt stołu szlifierki można podzielić na szlifierki ze stołem prostokątnym (o ruchu wzdłużnym) i ze stołem okrągłym (o ruchu obrotowym). Zastosowanie stołu prostokątnego jest zwykle bardziej odpowiednie przy obróbce długich przedmiotów, a stołu okrągłego w przypadku, kiedy kształt obrabianej powierzchni zbliża się do kształtu pierścieniowego. Przy obróbce drobnych przedmiotów możliwa jest ekonomiczna praca przy użyciu obydwu odmian szlifierek. Należy zaznaczyć, że przy szlifowaniu płaszczyzn stosuje się powszechnie uchwyty elektromagnetyczne. Na rys. 248 podane są schematy szlifowania na różnych odmianach szlifierek.
Szlifowanie czołowych powierzchni okrągłych przedmiotów często przeprowadza się podczas ich obróbki na szlifierkach do wałków lub otworów w jednym ustawieniu ze szlifowaniem powierzchni obrotowych, przez co zapewnia się wzajemną prostopadłość tych powierzchni.
się szlifierki z kilkoma wrzecionami. Podczas obróbki na takich obrabiarkach przedmioty przechodzą kolejno pod poszczególnymi wrzecionami, a całe szlifowanie odbywa się w czasie jednego obrotu. Na rys. 249 przedstawiono szlifowanie ciągłe na dwuwrzecionowej szlifierce.
Szlifowanie płaszczyzn wykonywane jest przy bardzo różnorodnych warunkach skrawania, które zależą od sposobu szlifowania, wielkości przedmiotu i ściernicy oraz konstrukcji i wielkości obrabiarki; dobiera się je w oparciu o odpowiednie normatywy.