Zasadniczymi czynnikami natury organizacyjnej warunkującymi uzy­skanie wysokiej wydajności pracy na obrabiarkach do metali są: 1)racjonalna organizacja miejsca pracy umożliwiająca zmniejszenie do minimum strat czasu pracowników obsługujących obrabiarki; stanowisko robocze powinno być zaopatrzone w odpowiednie stojaki, półki itp., na półfabrykaty i obrobione przedmioty, wszystkie przedmioty w szafce na­rzędziowej powinny znajdować się we właściwym i specjalnie na nie prze­znaczonym miejscu, przy obrabiarce nie powinny znajdować się inne zbęd­ne przedmioty odwracające uwagę pracownika i przeszkadzające mu w pracy; 2)prawidłowe zaopatrywanie stanowiska roboczego w półfabrykaty, na­rzędzia, przyrządy, dokumentację technologiczną itp. oraz ich odbiór we właściwym czasie; właściwa opieka nad obrabiarką i jej wyposażeniem połączona z za­pobiegawczymi oględzinami i naprawami; 4) scentralizowane ostrzenie narzędzi; 5) wprowadzenie prawidłowych norm pracy i płacy pobudzających ro botników do zwiększenia wydajności pracy. Przy prawidłowej organizacji można znacznie zwiększyć wydajność pra­cy przez wprowadzenie obsługi wielostanowiskowej, tzn. obsługi kilku sta­nowisk przez jednego robotnika. Metoda ta stosowana jest przy pracy na strugarkach, frezarkach, obrabiarkach do kół zębatych, automatach itp. Aby można było wprowadzić równoczesną obsługę kilku obrabiarek, muszą być spełnione następujące warunki: 3)czas maszynowy powinien być dłuższy lub równy sumie czasów po­mocniczych na innych obrabiarkach oraz czasów potrzebnych na przej­ście od jednej obrabiarki do drugiej; obrabiarki powinny być wyposażone w specjalne urządzenia, aby nie było potrzeby stałej ich obserwacji w czasie pracy (np. zderzaki do wyłą­czania posuwu itp.); wzajemne rozstawienie obrabiarek powinno umożliwiać ich wygodną obsługę z minimalnym zużyciem czasu na przejście między nimi; organizacja stanowiska roboczego powinna zapewniać prawidłowe za­opatrywanie w półfabrykaty, narzędzia itp. W celu ustalenia kolej­ności obsługi poszczególnych obrabiarek sporzą­dza się wykresy pracy. Taki wykres dla przypad­ku obsługi trzech obrabia­rek przez jednego robot­nika przedstawiony jest na rys. 265. Omawiana obsługa wieloobrabiarkowa stanowi przejście do doskonalszych form produkcji, jakimi są metody potokowe i automatyczne linie obróbkowe. Metody te omówiliśmy w rozdziale pierw­szym i czwartym.