Obróbkę wykańczającą zębów może stanowić połączenie skrawania i dogniatania. Narzędziem przy tej obróbce jest koło zębate zaopatrzone w rowki. Do obróbki kół o zębach prostych stosuje się wiórkownik dogniatający z rowkami spiralnymi, a do obróbki kół o zębach skośnych wiór­kownik dogniatający o zębach skośnych z rowkami prostopadłymi wzglę­dem osi koła. Ponieważ wiórkowanie połączone z dogniataniem odbywa się przy zachowaniu równoległości osi narzędzia i obrabianego koła zębatego, pręd­kość poślizgu zębów jest niewielka i krawędzie rowków skrawają bardzo małe ilości materiału (naddatek na wiórkowanie połączone z dogniataniem nie wynosi zwykle więcej niż 0,1 mm). Wadami opisywanego procesu są: a)mała wydajność (około 10 sek na ząb); b)zgniot powierzchniowy zębów; c) możliwość usuwania tylko nieznacznych błędów zarysu i podziałki wynikających z poprzedniej obróbki. Ze względu na wymienione wady metoda ta nie znalazła szerszego zastosowania. Zwykle stosowane są dwa następujące sposoby obróbki zębów kół walcowych przed ostateczną obróbką cieplną: c)koła zębate o module od 2,5 do 5: frezowanie zębów jednozwojnym frezem ślimakowym o szlifowanym profilu oraz wiórkowanie; d)koła zębate o module powyżej 5: wstępne frezowanie dwu lub trzyzwojnym frezem ślimakowym, frezowanie wygładzające jednozwojnym frezem ślimakowym oraz wiórkowanie. Struganie zębów stosowane jest głównie przy obróbce kół zespoło­wych, kół z kołnierzami umieszczonymi blisko wieńców zębatych i kół o zazębieniu wewnętrznym.