Zadaniem układu korbowego (rys. 2.1) jest zamiana posuwisto--zwrotnego ruchu tłoka na ruch obrotowy wału korbowego. W silniku jednocylindrowym układ korbowy składa się z tłoka i wału korbo­wego o jednym czopie korbowym, połączonych ze sobą za pośredni­ctwem korbowodu. Z jednej strony główka korbowodu jest połączona przegubowo z tłokiem za pośrednictwem sworznia, a z drugiej stro­ny łeb korbowodu obejmuje czop wału korbowego. W silnikach wielocylindrowych tłoki poszczególnych cylindrów są najczęściej połączo­ne za pośrednictwem korbowodów z oddzielnymi czopami wału korbo­ wego. Niekiedy jednak z każdym czopem korbowym walu połączone są po dwa korbowody (rys. 2.2) — jeden wraz z tłokiem do prawego, a drugi do lewego cylindra. Takie rozwiązanie umożliwia skrócenie silnika i lepsze jego wyrównoważenie. Wał korbowy ustalony jest w łożyskach głównych. Podczas obraca­nia się wału każdy czop korbowy zatacza regularne koła, wirując w niezmiennej odległości od osi obrotu wału korbowego, nazywanej ramieniem lub promieniem korby. Tłoki w poszczególnych cylindrach silnika są prowadzone przez tuleje cylindrów i poruszają się ruchem posuwisto-zwrotnym. Główka każdego korbowodu naśladuje posuwi­sto-zwrotne ruchy tłoka, a łeb korbowodu — obrotowy ruch czopa korbowego. Wskutek tego korbowód przesuwa się wzdłuż osi cylindra i wykonuje zarazem ruchy wahadłowe.