Techniczno-eksploatacyjną charakterystyką samochodów nazywa­my zbiór wielkości (wskaźników) określających dane charaktery­styczne samochodu oraz jego własności ekonomiczne. Zbiór wskaźników umożliwiających porównywanie technicz­nych własności samochodów w czasie ich użytkowania nazywa­my charakterystyką techniczną samochodu ). Obejmuje ona prze­de wszystkim: Podstawowe wymiary samochodu, jak długość, wysokość, sze­rokość, rozstaw osi, prześwit, kąt natarcia, kąt zejścia itp. Na rys. 2.1 przedstawiono przykładowo zasadnicze wymiary samo­chodu Polski Fiat 126p. Masy, a w szczególności: masę własną pojazdu, masę pojazdu gotowego do jazdy, ładowność, masę całkowitą itp. — Prędkości, a zwłaszcza: prędkość maksymalną, prędkość ma­ksymalną użyteczną, prędkość ekonomiczną i inne. Oprócz tych wskaźników możliwości techniczne samochodów charakteryzują: własności dynamiczne (zdolność samochodu do przyspieszania, zdolność do pokonywania wzniesień, maksymalne opóźnienia przy hamowaniu itp.), stateczność, łatwość kierowa­nia, wygoda jazdy oraz łatwość obsługi. Techniczno-eksploatacyjną charakterystykę samochodów uzu­pełniają jeszcze ich własności ekonomiczne. Do najważniejszych parametrów charakteryzujących własności ekonomiczne należą: zużycie materiałów pędnych i smarów oraz przebieg międzyna-prawczy. Zużycie materiałów pędnych i smarów w sposób oczywisty wpływa na koszty użytkowania samochodów. Powrócimy jeszcze do tego zagadnienia w dalszej części książki (rozdział 11). Długość przebiegu międzynaprawczego samochodu (lub silnika) oraz liczba napraw głównych, którym może on być poddany aż do całkowitego zużycia, określają trwałość samochodu. Im dłuż­sze są przebiegi międzynaprawcze i im więcej możemy ich wy­konać w całkowitym czasie eksploatacji, tym dłuższy jest ogólny przebieg samochodu od chwili wyprodukowania do chwili wyco­fania z eksploatacji. Ód wskaźników techniczno-eksploatacyjnej charakterystyki samochodów należy odróżnić wskaźniki techniczno-eksploatacyj­ne stosowane w transporcie samochodowym, charakteryzujące or­ganizację transportu. Do podstawowych należą tu następujące wskaźniki: współczynnik wykorzystania samochodu, będący stosunkiem liczby dni pracy samochodu do całkowitej liczby dni w roz­patrywanym okresie; współczynnik wykorzystania przebiegu, będący stosunkiem przebiegu samochodu z ładunkiem do całkowitego przebiegu samochodu w rozpatrywanym okresie; — współczynnik wykorzystania ładowności, będący stosunkiem masy przewożonego ładunku do ładowności samochodu. Istnieje jeszcze wiele innych współczyników uwzględniają­cych czas jazdy z przyczepą, czasy postojów międzykursowych itp. oraz wskaźników będących odmianą podanych wyżej, ale od­noszących się do całkowitej liczby pojazdów w danej jednostce gospodarki. Wskaźniki te są potrzebne przy układaniu i analizo­waniu planów eksploatacji w jednostkach transportowych.