Przy produkcji jednostkowej oraz seryjnej obróbkę otworu piasty i po­wierzchni zewnętrznych wieńca w tarczowych kołach zębatych przepro­wadza się na tokarkach i rewolwerówkach. W zależności od tego czy pół­fabrykat wykonany jest z otworem, czy też bez obróbkę rozpoczyna się od jego wytoczenia lub wiercenia, po czym następuje rozwiercenie tego otwo­ru, toczenie powierzchni czołowych piasty i wieńca, fazowanie otworu oraz toczenie powierzchni walcowej wieńca. W przypadku użycia rewolwerówek całą opisaną obróbkę wykonuje się w dwóch lub trzech operacjach. Przy produkcji wielkoseryjnej i masowej pierwszą operacją, tj. wier­cenie lub rozwiercanie zgrubne (w przypadku półfabrykatu z surowym otworem) wykonuje się zwykle na wiertarce mocując w trój szczękowym uchwycie samocentrującym. Często do tej operacji włącza się pogłębianie powierzchni czołowych piasty (jeżeli te powierzchnie nie były poddawane kalibrowaniu). W ten sposób uzyskuje się podstawę obróbkową do prze­ciągania otworu. Drugą operacją jest przeciąganie otworu z dokładnością odpowiadającą klasie 2 lub 3. W przypadku, gdy koło nie podlega dalszej obróbce cieplnej, operacja przeciągania jest dla obróbki otworu operacją końcową. W prze­ciwnym razie po obróbce cieplnej przeprowadza się szlifowanie- otworu. Zależnie od szerokości piasty rowek na wpust przeciąga się jednocześnie z otworem (przy wąskiej piaście) lub też po przeciągnięciu otworu wyko­rzystując go do ustalenia koła na przeciągarce. Często stosowany jest inny sposób polegający na zastosowaniu najpierw zgrubnego przeciągania otworu, a następnie przeciągania wykańczającego z jednoczesnym wyko­naniem rowka, co zapewnia wysoką dokładność wzajemnego ich rozmie­szczenia. Dalszą obróbką przeprowadza się na wielonożowych półautomatach to­karskich, przy czym obrabiane koło wciska się na trzpień, który mocowany jest na kłach. W przypadku użycia półautomatów jednowrzecionowych obróbkę tokarską rozdziela się na dwie operacje: zgrubną i wykańczającą, przy czym najczęściej po toczeniu zgrubnym koła nie zdejmuje się z trzpie­nia, lecz przenosi się wraz z nim na drugą obrabiarkę. Naddatki na toczenie wykańczające przyjmuje się w granicach l,0rl,5 mm dla powierzchni walcowych i czołowych. W produkcji masowej opisaną obróbkę tokarską przeprowadza się w jed­nej operacji na wielowrzecionowych półautomatach pionowych lub pozio­mych.