Skrócenie czasu pomocniczego i czasu obsługi osiąga się przede wszyst­kim przez skrócenie czasów: ustawiania i zdejmowania przedmiotu, stero­wania obrabiarką, wymiany i ustawiania narzędzi oraz przez zwiększenie szybkości ruchów jałowych i zastosowanie obróbki ciągłej. Czas zużywany na ustawianie i zdejmowanie obrabianego przedmiotu stanowi zwykle istotną część czasu jednostkowego. Jednym ze skutecznych sposobów jego skrócenia jest zastąpienie kilku prostych ustawień przed­miotu jednym ustawieniem złożonym z kilku pozycji. Skrócenie czasu pomocniczego możliwe jest przez wprowadzenie omówionych poprzednio zmian organizacyjnych, a w przypadku obróbki przedmiotów o znacznym ciężarze — przez zaopatrzenie stanowisk roboczych w urządzenia trans­portowe. Znaczną oszczędność czasu mocowania i odmocowywania przed miotu uzyskuje się również przez zastosowanie uchwytów szybkomocujących (najczęściej pneumatycznych). Zużycie czasu na wymianę i ustawianie narzędzi można zmniejszyć sto­sując bardziej racjonalne konstrukcje uchwytów, imaków nożowych, opra­wek szybkomocujących itp. Stosowanie narzędzi kombinowanych lub na­rzędzi kształtowych skraca nie tylko czas obsługi, ale i czas główny (ma­szynowy). Skrócenie czasu zużywanego na sterowanie obrabiarką, tj. na jej uru­chamianie i zatrzymywanie oraz na zmianę liczby obrotów i wielkości po­suwów osiąga się przez: zmniejszenie liczby dźwigni i przycisków sterują­cych, grupowanie organów sterujących w jednym miejscu przy stanowi­sku robotnika, zmniejszenie wysiłku przy przełączaniu, stosowanie mecha­nizmów umożliwiających dokonywanie wszelkich przełączeń bez zatrzy­mywania obrabiarki oraz mechanizację i automatyzację przesuwów poszczególnych części obrabiarki. Zastosowanie obróbki ciągłej jest możliwe przy użyciu specjalnie do tego celu przeznaczonych obrabiarek (z^obrotowymi stołami, bębnami itp., albo też przyrządów obrotowych lub przesuwnych). W tym przypadku czas pomocniczy mieści się w czasie maszynowym pod warunkiem, że jest on mniejszy od czasu maszynowego. W zakładach pracujących na dwie lub trzy zmiany czas przygotowaw­czy może być skrócony przez zastosowanie metody Żandarowej polegającej na tym, że pracownik poprzedniej zmiany przekazuje pracownikowi na­stępnej zmiany daną obrabiarkę (lub maszynę) w ruchu. W tym przypadku zwiększenie wydajności pracy jest wynikiem uniknięcia szeregu czynności, jak np. zbrojenie i uruchamianie obrabiarki. Na zakończenie tego krótkiego przeglądu sposobów zwiększenia wydaj­ności pracy należy wspomnieć jeszcze o metodzie inż. Kowalowa. Metoda ta polega na wykonywaniu racjonalnych ruchów przy pracy na obrabiar­kach i przy montażu. Wprowadzenie w życie metody Kowalowa polega na: 1)chronometrowaniu pracy przodujących robotników, badaniu wyników chronometrażu i sposobu pracy, 2)przeprowadzaniu segregacji ruchów roboczych, 3)wyodrębnianiu ruchów roboczych, wymagających najmniejszego wy­siłku i skracających czas operacji, które stają się obowiązujące w danym zakładzie, sporządzaniu instrukcji ilustrowanych rysunkami i fotografiami spo­sobu pracy według metody przodujących robotników, organizowaniu kursów dla mistrzów, brygadzistów i robotników w celu zapoznania ich z najbardziej ekonomicznymi metodami pracy.