Niezbędnym warunkiem poprawnego spalania jest właściwe dobranie ilości paliwa oraz powietrza; dopiero bowiem wskutek wymieszania paliwa i powietrza w odpowiedniej proporcji uzyskuje się mieszaninę palną o odpowiednich właściwościach. Skład mieszaniny palnej (zwanej dalej mieszanką) określa się zwykle stosunkiem mas powietrza i paliwa zmieszanych przed spalaniem; stosunek masy powietrza do masy paliwa powinien być zbliżony do 15. Mieszanka o nadmiernej w stosunku do masy powietrza ilości paliwa jest nazywana mieszanką bogatą. Niedomiar powietrza uniemożliwia całkowite spalenie paliwa, toteż część paliwa zostaje zmarnowana, ulatując ze spalinami. Mieszanka o zbyt małej w stosunku do masy powietrza ilości paliwa jest nazywana mieszanką ubogą. Niewielki nadmiar powietrza może być w pewnych okolicznościach korzystny dla procesu spalania, natomiast jego znaczny nadmiar powoduje niedopuszczalnie powolne spalanie lub nawet uniemożliwia za­palenie mieszanki. W obu przypadkach, zarówno mieszanki zbyt bogatej jak i zbyt ubogiej, spalanie jest nieprawidłowe — powoduje spadek mocy silnika, zwiększone zużycie paliwa, silne zanieczyszczenie spalin składnikami toksycznymi oraz inne szkodliwe dla silnika zjawiska.