Aby wykazać, jak duży wpływ na konstrukcję przyrządu montażowego ma wielkość produkcji, rozpatrzymy dla przykładu różne rozwiązania przyrządów do montażu pierścieni tłokowych. Najprostszym przyrządem do nakładania pierścieni na tłoki, stosowa­nym w produkcji małoseryjnej i w zakładach naprawczych są dwa stalowe paski połączone przegubowo nitem (rys. 455). Pierścień nasuwa się na paski aż do odpowiedniego rowka, po czym wyciąga się paski spod pier­ścienia, który umiejscawia się w rowku. Wadą tego przyrządu jest mała wydajność montażu, konieczność wykonywania części pracy ręcznie, mo­żliwość łamania pierścieni i kaleczenia ostrych krawędzi rowków na tłoku. Chcąc uniknąć tych wad można stosować do zakładania pierścieni specjal­ne szczypce (rys. 456). Szczypce przedstawione na rys. 456a wykonane są w kształcie pierście­nia 1 z wytoczeniem, w które wchodzi suwaczek 2 z rękojeścią 3 i opo­rem 4. Drugi taki sam opór 5 jest zamocowany na pierścieniu 1. W celu wprowadzenia oporów w rozcięcie pierścienia zwiera się je, a na­stępnie zbliżając do siebie rękojeści 3 rozsuwa się opory, które rozwie­rają pierścień. W stanie rozwartym pierścień tłokowy opiera się na we­wnętrznej krawędzi pierścienia 1, co usuwa możliwość przenoszenia się lub wyskakiwania i łamania się nakładanego pierścienia. Drugie rozwią­zanie szczypiec tego typu pokazane jest na rys. 456b. Korzystając z tych szczypiec nałożenie jednego pierścienia wykonuje się w czasie 4j7 sek. Znacznie szybciej przeprowadza się nakładanie pierścienia za pomocą przyrządu pokazanego na rys. 457. W otworach podstawy 1 umieszcza się kilka stalowych tulei 2 z nałożonymi na nie pierścieniami tłokowymi 3. Tłok 4 wsuwa się z góry w gniazdo tulei, tak aby górna krawędź tulei znalazła się na wysokości krawędzi rowka tłoka. Osiąga się to za pomocą śruby regulującej 5, opierającej się o dno tłoka. Ponieważ pierścienie tłokowe nawleczone na tuleję 2 opierają się o podstawę 1, zatem po przy­ciśnięciu tłoka z góry jeden z pierścieni wpadnie w odpowiedni rowek tłoka. Jeżeli liczba tulei osadzonych w podstawie będzie równa liczbie pierścieni na tłoku, to przekładając tłok kolejno z tulei do tulei możemy nałożyć wszystkie pierścienie. Przyrząd ten może być obsługiwany przez mało wy­kwalifikowanego robotnika, jednak kolej­ne przekładanie tłoka zabiera dużo czasu i w związku z tym zastosowanie takich przyrządów ogranicza się do produkcji se­ryjnej. W produkcji masowej stosowane są bar­dziej wydajne przyrządy umożliwiające nakładanie na tłok jednocześnie wszyst­kich pierścieni. Przykład takiego przyrzą­du pokazano na rys. 458. Komplet pier­ścieni tłokowych 1 wkłada się zamkami w dół, pomiędzy półpierścienie 2 przyrzą­du, przy czym rozstawienie pierścieni tłokowych odpowiada dokładnie rozstawieniu rowków na tłoku. Za pomocą dźwigni 3 przesuwamy w prawo tuleję 4 w kształcie tłoka, która rozwiera pierścienie i w takim stanie następuje zaciśnięcie pierścieni. Mechanizm zaciskający składa się z pedału 5, mimośrodu 6 i trzpienia 7. Po zaciśnięciu pierścieni tuleję 4 cofa się i wsuwa się montowany tłok 8 w pierścienie aż do zderzaka. Zwalniając pedał 5 powodujemy zaciskanie się wszystkich pierścieni jednocześnie w odpowiednich rowkach tłoka. Przy użyciu takiego przyrządu nakładanie kompletu pierścieni na tłok trwa 3f4 sek.