Wskutek nieszczelności między gładzią cylindrów, pierścieniami tło­kowymi oraz tłokami do skrzyni korbowej przedostają się pewne ilo­ści mieszanki paliwa oraz gazów spalinowych. Paliwo oraz gorące spa­liny, mieszające się z olejem w misce olejowej, znacznie pogarszają jego właściwości smarne. W miarę zużywania się silnika intensywność przedmuchów do skrzyni korbowej wzrasta. W celu usunięcia spalin i umożliwienia odparowania paliwa sto­suje się przewietrzanie skrzyni korbowej. Odbywa się to zwykle za pomocą specjalnego odpowietrznika lub przez wysysanie powietrza przewodem połączonym z kolektorem ssącym silnika. Istnieją różne rozwiązania konstrukcyjne, z których dwa typowe zostaną omówione bardziej szczegółowo. W samochodzie Wołga M-21 układ przewietrzania — zamknięty, wymuszony działa na zasadzie różnicy ciśnień w przestrzeniach filtru powietrza (rys. 5.13). Pokrywa głowicy jest połączona gumowym prze­wodem z górną częścią filtru powietrza (strefa małych podciśnień), a tylna pokrywa popychaczy — z dolną częścią filtru powietrza (strefa większych podciśnień). Przy umiarkowanych obciążeniach silnika przez dolną rurkę wy­sysane są z miski olejowej gazy spalinowe, a przez górną dopływa czyste powietrze. W pokrywie popychaczy (przed króćcem) znajdują się zbieracze oleju, zapobiegające unoszeniu oleju przez przepływający strumień gazów. W przypadku większych obciążeń silnika, ilość przenikających do miski olejowej gazów gwałtownie wzrasta. W tym przypadku gazy wysysane są przez obie rurki. Aby uniknąć unoszenia oleju przez górną rurkę, w pokrywie (przed króćcem) znajduje się blaszka ochron­na. Obsługa układu przewietrzania ogranicza się do okresowego spraw­dzania szczelności połączeń rurek i oczyszczania przewodów oraz Zbie­raczy oleju ze smolistych osadów. W silniku samochodu FIAT 125P urządzenie odsysające (rys. 5.14) zamocowane jest na kadłubie i składa się z odpowietrznika, przewodu odprowadzającego pary do filtru powietrza, przewodu odprowadzają­cego skroplony olej do miski olejowej i dodatkowego przewodu łą­czącego urządzenie przewietrzające z kolektorem ssącym silnika (z po­minięciem gaźnika). W przewodzie do filtru umieszczony jest wkład druciany, tzw. tłumik płomieni, którego zadaniem jest uniemożliwienie przedostania się płomienia z przewodu ssącego. Zbiornik urządzenia odsysającego, połączony przez otwór w ściance kadłuba z komorą popychaczy zaworów (pośrednio z przestrzenią ko­mory korbowej), umieszczony jest na lewej ściance kadłuba silnika. Pary i gazy są odsysane do filtru powietrza górnym przewodem ela­stycznym o średnicy wewnętrznej 20 mm. Z filtru pary i gazy wraz ze świeżym powietrzem trafiają powtórnie przez układ ssący do cylin­drów. Dodatkowe odgałęzienie 2 od przewodu 5 (rurka o średnicy wewnętrznej 8 mm) łączy urządzenie odsysające z przewodem ssącym (za gaźnikiem). Połączenie to jest jednak zamknięte specjalnym za­worem tłoczkowym, który jest umieszczony w ściance przewodu ssące­go i sterowany mechanicznie za pomocą krzywki połączonej z osią przepustnicy mieszanki w gaźniku. W zakresie średniego otwarcia przepustnicy, co odpowiada średniej prędkości obrotowej silnika, różnice podciśnienia w skrzyni korbowej i filtrze powietrza są nieznaczne. Wówczas zawór tłoczkowy jest otwarty, wskutek czego odsysanie ze skrzyni korbowej jest intensyw­ne. Większe uchylenie przepustnicy powoduje wzrost podciśnienia w filtrze i odsysanie par oraz gazów do filtru. Podczas biegu jałowego lub małej prędkości obrotowej silnika zawór tłoczkowy jest zamknię­ty i odsysanie odbywa się jedynie do filtru powietrza. Odsysane pary i gazy wraz z rozpylonym olejem trafiają do odstojnika 7, rozprężają się, olej skrapla się i przewodem elastycznym 8, a następnie prze­wodem 9, spływa do miski olejowej.