Alternator, jak i prądnica prądu stałego, podczas pracy silnika ładuje akumulator i zasila urządzenia elektryczne samochodu. We współczesnych samochodach, szczególnie osobowych, coraz częściej stosowane są alternatory zamiast prądnic prądu stałego. Alternator o takiej samej mocy, jak prądnica prądu stałego, jest znacznie lżejszy, a oprócz tego ma bardzo szeroki zakres obrotów użytkowych — niskie obroty początku ładowania oraz dużo wyższe trwałe maksymalne na­tężenie prądu. Alternator może poza tym pracować przy obrotach o kierunku zgodnym i niezgodnym z ruchem wskazówek zegara. Alternator (rys. 8.9) składa się z obudowy, nieruchomego twornika, wirującej magneśnicy oraz układu prostującego. Obudowa składa się z tarcz przedniej i tylnej, które są połączone ze sobą za pomocą śrub. Obie tarcze mają nadlewy, za pomocą których alternator jest mocowany do kadłuba silnika w sposób umożliwiający regulację naciągu napędzającego go paska klinowego. Twornik składa się z trzech uzwojeń, przy czym każde uzwojenie jest połączone ze swoją parą diod. Przez diody dodatnie uzwojenia są połączone z dodatnim zaciskiem alternatora, a przez diody ujemne — z masą (obudową) alternatora. Magneśnica służy do wytwarzania pola magnetycznego. Na wałku magneśnicy, ułożyskowanym w obu tarczach, osadzone są magnesy, które obejmują uzwojenie wzbudzenia magneśnicy. Końce uzwojenia są połączone z dwoma pierścieniami ślizgowymi, które są również umieszczone na wałku. Zadaniem pierścieni jest doprowadzenie napię­cia do uzwojenia wzbudzenia. Do pierścieni ślizgowych dociskane są sprężynkami szczotki. Jedna szczotka jest połączona z zaciskiem na tylnej tarczy, a druga z masą alternatora. Układ prostowniczy składa się zwykle z sześciu diod krzemowych — trzech dodatnich i trzech ujemnych. Mieści się on w tylnej tarczy alternatora. Diody ujemne są umieszczone w gniazdach, a dodatnie w specjalnie izolowanej płytce. Prąd wzbudzenia przepływając przez uzwojenie magneśnicy powo­duje powstanie pola magnetycznego, które obracając się wewnątrz twornika wytwarza w jego uzwojeniach trójfazowy prąd przemienny. Prąd ten jest prostowany za pomocą układu prostowników, składają­cego się z sześciu diod krzemowych, które są wmontowane w tarczę po stronie przeciwległej do napędu alternatora. Prąd z prostowników przepływa do dodatniego zacisku alternatora. Prąd stały do uzwojenia wzbudzenia wirującej magneśnicy jest pobierany z akumulatora. W tym celu uzwojenie wirnika jest połączone z akumulatorem poprzez regulator napięcia i wyłącznik zapłonu. Podobnie jak w prądnicy prądu stałego, regulację napięcia prądu wytwarzanego przez alternator uzyskuje się przez zmianę prądu wzbudzenia w obwodzie magneśnicy. Zadanie to spełnia dwustykowy regulator napięcia.