Opory wzniesienia działają na samochód podczas jazdy pod górę. Stanowią one składową styczną ciężaru pojazdu. Na rys. 6.11 przedstawiono rozkład sił działających na samochód pokonujący wzniesienie o pochyleniu a. Siłę ciężkości G można rozłożyć na dwie składowe — składo­wą Fs> normalną do powierzchni drogi, równoważoną przez reakcje normal­ne Zx i Z2, oraz składową Fw, równoległą do powierzchni drogi, równowa­żną przez reakcję styczną X działającą na koła napędzane Fs = G cos a Fw = G sin a Składowa równoległa F„ jest nazywana siłą oporu wzniesienia. Sinus a stanowi stosunek wysokości h wzniesienia do długości przebywanej przez pojazd drogi / (rys. 6.11 b). Niekiedy — na przykład przy korzystaniu z mapy — wygodniej jest brać pod uwagę odległość b. Dla­tego stosuje się czasem przybliżoną zależność Fw « G tg a ponieważ dla małych kątów sina w tg Tangens kąta a nazywamy współczynnikiem oporów wzniesienia i oznaczamy literą w. Współczynnik ten bywa wyrażany w procentach, wtedy w = tg a - 100% (6.13) Siła oporów wzniesienia wynosi więc Fa = w-G (6.14) Sumę oporów toczenia i wzniesienia nazywamy oporami drogi i oznaczamy symbolem Fv, przy czym Fv = Ft + Fm = f• G cos a-fG sin * « (/cos a+a>) G = y • G