Badanie stanu technicznego rozrusz­nika polega na sprawdzeniu jego działania przy zmiennym obcią­żeniu. W tym celu wykonuje się charakterystyki mocy pobranej i użytecznej, sprawności oraz momentu obrotowego rozrusznika w funkcji obciążenia. Badany rozrusznik montuje się na stano­wisku wyposażonym w woltomierz, amperomierz, obrotomierz oraz hamulec z dynamometrem. Najczęściej hamulec taki stano­wi dodatkowe wyposażenie stanowisk do badania prądnic, dzięki czemu stanowiska te mogą również służyć do badania rozruszni­ków. Rozrusznik uruchamia się na biegu jałowym (bez obciąże­nia), a następnie stopniowo zwiększa się jego obciążenie, rejestru­jąc każdorazowo wskazania mierników. Pomiary należy wykony­wać możliwie szybko, tak żeby stan baterii akumulatorów nie uległ zmianie w czasie próby. Na rys. 7.20 przedstawiono przykładowo charakterystykę roz­rusznika E-100-1,5/12 stosowanego w samochodzie Polski Fiat 125p. Rozrusznik ten, zasilany z akumulatora o napięciu 12 V i pojemności 60 A-h, powinien osiągać maksymalną moc 1,5 kW przy prędkości obrotowej wirnika 1200 obr/min. Maksymalny moment rozruchowy tego rozrusznika powinien wynosić 25,5 N-m. Jeżeli wyniki badań nie są zgodne z zaleceniami producenta, na­leży rozrusznik oddać do naprawy. Rozruszniki można badać na stanowiskach specjalnych (rys. 7.21) lub uniwersalnych (rys. 7.22). Stanowisko uniwersalne musi być jednak wyposażone w hamulec.