Do istotnych niedomagań obwodów oświetlenia i sygnalizacji na­leżą: zerwanie lub zwarcie przewodów, osłabienie połączeń w za­ciskach i złączach, przepalenie żarówek, rozregulowanie ustawie­nia reflektorów, niesprawność elektrycznych czujników tempe­ratury, poziomu paliwa, ciśnienia oleju, niesprawność sygnału akustycznego i in. Obsługa tych obwodów ogranicza się do systematycznego sprawdzania stanu żarówek i instalacji, usuwania uszkodzeń izo­lacji, sprawdzania działania poszczególnych wskaźników i sygna­łów oraz okresowej regulacji ustawienia reflektorów i okresowe­go smarowania mechanizmu wycieraczek — zgodnie z instrukcją obsługi. Wszystkie uszkodzone elementy wymienia się na nowe. Przynajmniej dwa razy w roku — podczas obsługi letniej i zimowej — sprawdza się i reguluje ustawienie reflektorów oraz sprawdza się ich światłość. Ustawienie reflektorów sprawdza się i reguluje na stanowisku wyposażonym w ekran kontrolny lub za pomocą specjalnych przyrządów optycznych (patrz rozdział 7.3.5). Plama świetlna na powierzchni ekranu kontrolnego powinna odpowiadać warunkom określonym w instrukcji obsługi danego samochodu. Na rys. 5.12 przedstawiono przykładowo schemat ustawienia reflektorów samochodu Polski Fiat 125p. Samochód ten jest wy­posażony w cztery reflektory, z których wewnętrzne dają tylko światła drogowe, a zewnętrzne, oprócz drogowych, również świa- tła mijania. Podczas sprawdzania samochód nie obciążony ustawia się na płaskiej nawierzchni, w odległości 5 m od ustawionego pio­nowo matowego białego ekranu. Ciśnienie w ogumieniu przednich kół powinno wynosić 140 kPa (ok. 1,4 at), a w ogumieniu tylnych kół — 170 kPa (ok. 1,7 at). Przed sprawdzaniem należy zachwiać poprzecznie samochodem, aby rozluźnić zawieszenie. Włączenie świateł mijania powinno powodować takie oświetlenie ekranu jak na schemacie, tzn. granica cienia powinna przechodzić przez pun­kty Pe i po prawej stronie tych punktów załamywać się w górę pod kątem 15°. Włączenie świateł drogowych powinno powodo­wać pojawienie się najjaskrawszych punktów rzucanych przez reflektory wewnętrzne w punktach oznaczonych na schemacie Pi. Punkty Pe i Pt wyznacza się rysując na ekranie pionowe linie a—a i a—a', których rozstaw jest równy odpowiednio rozstawo­wi osi reflektorów wewnętrznych (A = 740 mm) i zewnętrznych (A'=1076 mm) oraz poziome linie b—b i b'—b' na wysokościach B = C —110 mm dla samochodu nowego, B = C— 90 mm — dla samochodu używanego oraz B' = C — 25 mm. Przez C oznaczono wysokość środka reflektora mierzoną od powierzchni, na której ustawiono samochód podczas pomiaru. Na rys. 5.13 przedstawio­no rozmieszczenie wkrętów regulacyjnych służących do korekcji ustawienia reflektorów. Regulację należy rozpoczynać od reflek­torów zewnętrznych — przy włączonych światłach mijania. Światłość reflektorów sprawdza się za pomocą przyrządów fotoelektrycznych, które ustawione w określonej odległości przed reflektorem umożliwiają pomiar natężenia emitowanego światła. Przykładowo przyrząd taki przedstawiono na rys. 7.32. Zgodnie z obowiązującymi przepisami łączna światłość świateł drogowych samochodu powinna być nie mniejsza niż 30 000 cd (kandeli), a w motocyklach nie mniejsza niż 15 000 cd. Jeżeli np. wskutek sko­rodowania powierzchni luster reflektorów ich światłość jest mniej­sza od dopuszczalnej, reflektory bezwzględnie należy wymienić na nowe. Wymiany reflektora należy dokonać także w przypad­ku, gdy w wyniku pomiarów stwierdzi się znaczną różnicę świa­tłości reflektorów prawego i lewego. W związku z pojawieniem się w handlu żarówek halogeno­wych, stanowiących bardzo silne źródło światła, warto zwrócić uwagę, że wspomniane wyżej przepisy (rozporządzenie Ministra Komunikacji i Spraw Wewnętrznych z dnia 6 maja 1976 r.) ogra­niczają również maksymalną łączną światłość świateł drogowych pojazdów. Nie może ona być większa niż 225 000 cd.