Toczenie zewnętrznych powierzchni obrotowych jest jedną z najbar­dziej rozpowszechnionych metod obróbki mechanicznej. Ilość różnych obrabiarek stosowanych do wykonywania robót tokarskich w fabrykach samochodów i ciągników wynosi około 20—30% ogólnej liczby obrabia­rek w oddziałach mechanicznych tych fabryk. W zależności od wymaganej dokładności i gładkości powierzchni zmie­nia się charakter obróbki. Tak więc, do obróbki powierzchni wg 5 klasy dokładności, z uzyskaniem 4 klasy gładkości powierzchni, wystarczy jedno toczenie. Dla otrzymania gładkości powierzchni 5 klasy przy tej samej dokładności, potrzebne jest drugie toczenie wykańczające. Konieczne jest to również dla uzyskania dokładności wg klas 4 i 3a. Przy małej skali produkcji (w narzędziowniach itp.) obrabia się po­wierzchnię przez toczenie z dokładnością odpowiadającą 2 i 3 klasie do­kładności. Dla otrzymania gładkości powierzchni powyżej klasy 5 stosuje się w fabrykach samochodów i ciągników szlifowanie po wygładzającym to­czeniu, a przy obróbce metali nieżelaznych toczenie bardzo dokładne. Powierzchnię można toczyć jednym lub kilkoma nożami. Obrabiana część może być zamocowana w kłach, w uchwycie lub w specjalnym przyrządzie. Zdarzają się również przypadki zamocowania obrabianej części w uchwycie i podtrzymywanie jej tylnym kłem. Przyrządy stosowane do mocowania części przy toczeniu są rozpa­trzone w części trzeciej. Obrabiarki, na których wykonuje się obróbkę części przez toczenie w oddziałach produkcyjnych i pomocniczych fabryk samochodów i ciągni­ków, dzielą się na następujące rodzaje: A) Obrabiarki ogólnego przeznaczenia Tokarki kłowe uniwersalne. Tokarki ze śrubą pociągową uniwersalne. Tokarki ze śrubą pociągową precyzyjne (szczególnie dokładne). Tokarki rewolwerowe. Tokarki karuzelowe. B) Obrabiarki o wysokiej wydajności Tokarki operacyjne. Tokarki kłowe wielonożowe. Półautomaty tokarskie kłowe jednowrzecionowe. Półautomaty tokarskie, kłowe wielowrzecionowe (zwykle pionowe). Półautomaty tokarskie jednowrzecionowe, uchwytowe. Półautomaty tokarskie wielowrzecionowe, uchwytowe (zwykle pio­nowe). Automaty tokarskie jednowrzecionowe, prętowe. Automaty tokarskie wielowrzecionowe, prętowe. C) Tokarki określonego przeznaczenia (np. do toczenia czopów wałów korbowych, krzywek wałków rozrządczych itp.). D) Tokarki specjalizowane W produkcyjnych oddziałach mechanicznych fabryk samochodów i ciągników o znacznej skali produkcji obrabiarki ogólnego przeznaczenia są stosowane w ograniczonym zakresie. W przeważającej większości przypadków zewnętrzne powierzchnie obrotowe toczy się na tokarkach o wysokiej wydajności, na półautomatach i automatach. Przy tym często wraz z toczeniem powierzchni ze­wnętrznych obrabia się wewnętrzne powierzchnie części (z wyjątkiem części obrabianych w kłach). Półautomatami nazywamy obrabiarki pracujące z automatycznym cyklem roboczym (dosuw suportów, włączenie posuwu roboczego, odsu­nięcie suportów itp.), dla powtórzenia którego potrzebne są dodatkowe czynności robotnika (zdjęcie z maszyny obrobionej części, mocowanie nowej części, uruchomienie maszyny). Dosuw i odsunięcie suportów są przyspieszone. Obrabiarki-automaty wyróżniają się tym, że wszystkie czynności związane z obróbką części, włącznie z jej zamocowaniem i zdjęciem są całkowicie zautomatyzowane. Obrabiarki takie wymagają tylko nadzoru robotnika. Automaty tokarskie dzielą się na prętowe i uchwytowe (zasobnikowe).