Szlifowanie powierzchni czołowych pierścieni tłokowych odlewanych indywidualnie odbyv»a się zwykle w kilku operacjach. Naddatki na obrób­kę wynoszą przy szlifowaniu zgrubnym w dwóch przejściach 0,170,2 mm na stronę, przy szlifowaniu wygładzającym w dwóch przejściach — 0,07f0,12 mm i przy szlifowaniu wykańczającym w dwóch przejściach 0,03f0,05 mm na stronę. Szlifowanie zgrubne powierzchni czołowych pierścieni wykonuje się najczęściej na specjalnych szlifierkach o dwóch ściernicach obracających się wokół poziomej osi w przeciwnych kierunkach. Na rys. 296 pokazano schemat zautomatyzowanej szlifierki tego typu. Obrabiane pierścienie na­kładane są okresowo do podajnika 1, zaopatrzonego w suwak 2. Suwak ten pod wpływem ciężarka 3 dociska pierścienie do wirującej tarczy 4, napę dzanej silnikiem elektrycznym 5 za pośrednictwem przekładni 6. W celu powiększenia tarcia po wierzchnia tarczy 4 po 7 wleczona jest grubo ziarnistym materiałem ściernym lub gumą. Pod działaniem tej tarczy pierścienie tło­kowe kolejno staczają się pomiędzy wałki na­pędzające 7 skąd kie­rowane są pomiędzy ściernice 8 i 9. Liczby obrotów tarczy 4 i wał­ków 7 są odpowiednio zsynchronizowane. Wy­dajność opisanej szli­fierki wynosi 4000 szt/ godz, W wytwórni ZIS dwie zautomatyzowane szlifierki 1 i 2 (rys. 297) do zgrubnej obróbki powierzchni czołowych pierścieni połączono przenośnikiem korytko­wym 3 tworząc w ten sposób prostą linię au­tomatyczną. Pierścienie dostarczone przez po­dajnik 4, po przejściu przez obie szlifierki sta­czają się do skrzynki 5. Do wygładzającego i wykańczającego szlifo­wania powierzchni czo­łowych pierścieni w produkcji seryjnej sto­sowane są specjalne au­tomaty szlifierskie z okrągłym stołem ma­gnetycznym, o średnicy nieco większej od duże­go pierścienia tłokowego. Schemat takiej szlifierki pokazano na rys. 298. Nad stołem magnetycznym znajduje się tarcza z sześcioma brązowymi seg­mentami, przy czym w każdym z nich istnieje okraełe wycięcie. Tarcza ta obraca się okresowo o kąt 60° dokoła osi pionowej przesuniętej względem osi obrotu stołu. Po każdym obrocie tarczy w wycięcia, znajdujące się obokstołu magnetycznego zsuwa się pod działaniem własnego ciężaru jeden pierścień tłokowy z podajnika. Podczas następnego obrotu tarczy pierścień ten zostaje przesunięty po odpowiedniej płycie na obrotowy stół magne­tyczny (na czas obrotu tarczy stół jest rozmagnesowywany). Po zakończe­niu szlifowania następuje znowu obrót tarczy, która zsuwa obrobiony pier­ścień do korytka. Wrzeciono ściernicy zamocowane jest na sankach o ru­chu promieniowym wzglę­dem stołu magnetycznego Opisana operacja wyko­nywana jest w dwóch przejściach przy jednym podwójnym skoku sanek. Szlifowanie przy użyciu opisanych szlifierek nie zapewnia uzyskania do­kładnej płaskości powierz­chni czołowych pierście­nia; ze względu bowiem na małą sztywność ulega ona odkształceniu pod działa­niem sił magnetycznych, a po obrobieniu i zdjęciu ze stołu powraca do stanu poprzedniego. Dokładność obróbki może ulec zmniej­szeniu również w wyniku przylepiania się drobnych wiórów do stołu, a tym samym niewłaściwego ustawienia pierścienia. Większą dokładność, a jednocześnie znacznie wię­kszą wydajność szlifowa­nia powierzchni czołowych pierścieni tłokowych osią­ga się przy użyciu stoso­wanej przy produkcji ma­sowej metody przedsta­wionej na rys. 299. W tym przypadku stosowana jest zautomatyzowana szlifier­ka zaopatrzona w dwie pierścieniowe ściernice ob­racające się z jednakową prędkością dokoła równoległych pionowych osi. Położenie osiowe dolnej ściernicy jest niezmienne, natomiast można regu­lować położenie osiowe górnej ściernicy i tym samym nastawiać obrabiar­kę na potrzebny wymiar. Przy przesuwaniu pierścienia przez strefę obróbki (tj. strefę pokrywania się ściernic) wzdłuż prostej łączącej środki obu ściernic występuje ciągła zmiana różnicy ich prędkości obwodowych. Wynikająca stąd zmiana kie­runku obracania pierścienia oraz ciągła zmiana szybkości szlifowania powodująca krzyżowanie się śladów ziaren materiału ściernego umożliwia uzyskanie wysokiej gładkości powierzchni. Przy szlifowaniu na tej szli­fierce w dwóch przejściach można osiągnąć gładkość powierzchni odpo­wiadającą klasie 8. Wydajność opisanych szlifierek jest mniej więcej dziesięciokrotnie więk­sza niż szlifierek ze stołem magnetycznym. Obrabiarki te w wytwórni ZIS pracują z wydajnością do 10 000 pierścieni na godzinę.