Nadwozia samochodów ciężarowych wykonuje się z reguły jako nieniosące — osadzone na ramie. Można w nich wyróżnić dwie wyraźnie wyodrębnione części: osobową — kabiną kierowcy — oraz ładunkową — w typowym wykonaniu mającą postać otwartej skrzyni ładunkowej. Przedział silnika może być wysunięty przed kabinę lub może znajdować się w jej wnętrzu (rys. 23.1). W pierwszym przypadku ułatwiony jest dostęp do silnika; jednak samochody z takimi kabinami są dłuższe od samochodów z tzw. kabinami wagonowymi (z przedziałem silnika we­wnątrz kabiny), mają większy rozstaw osi, są mniej zwrotne oraz odznaczają się gorszą widocznością z miejsca kierowcy. Dlatego ostatnio powszechnie stosuje się kabiny typu wagonowego. Kabiny kierowcy buduje się w podobny sposób jak nadwozia samochodów osobowych. Wynika to z przeznaczenia kabiny, która musi zapewnić podobne warunki jazdy kierowcy samochodu ciężarowego do warunków jazdy w samochodzie osobowym. Kabina powinna więc być przestronna, funkcjonalna, bezpieczna oraz powinna zapewniać komfort jazdy, izolację od hałasów zewnętrznych i spowodowanych pracą silnika. Na rys. 23.2 przedstawiono przykład funkcjonalnie i nowocześnie rozwiązanej kabiny kierowcy samochodu Bedford, przystosowanej do ruchu lewostronnego. Oprócz foteli dla kierowcy i konwojenta w tylnej części prze­widziano miejsce leżące, umożliwiające wypoczynek w trakcie długotrwałej jazdy. Zwracają uwagę duże okna zapewniające doskonałą widoczność z miej­sca kierowcy. Nowoczesne kabiny wyposaża się w fotele o dużym zakresie re­gulacji (rys. 23.3), zamocowane na elementach sprężystych i amortyzatorach o regulowanym tłumieniu. Dzięki temu ....iżna zmieniać parametry zawiesze­nia odpowiednio do indywidualnych cech kierowcy oraz tak, aby zapewnić maksymalny komfort jazdy w różnych warunkach drogowych. Na rys. 23.4 pokazano system przewietrzania i ogrzewania kabiny kierowcy. Jak widać jest on podobnie rozwiązany jak w samochodach oso­bowych (rys. 22.6). Mimo odmiennego kształtu konstrukcja kabiny jest podobna do konstrukcji nadwozia samochodu osobowego. Przykład konstrukcji kabiny przedstawiono na rys. 23.5. Odmienny jest natomiast sposób zawieszania kabiny na ramie podwozia. Ponieważ kabiny wykonuje się jako nieniosące zawiesza się je na ramie w sposób elestyczny — prawie zawsze za pomocą różnego rodzaju elementów gumowych (rys. 23.6), pracujących na ściskanie i ścinanie. Ich zadaniem jest izolacja kabiny od drgań przenoszonych przez ramę. Kabiny podpiera się w trzech lub więcej punktach, przy czym punkty te rozmieszcza się tak, żeby kierunek działania sił w podporach był styczny do związanych z nimi elementów nośnych konstrukcji kabiny. W ostatnich latach coraz powszechniej spotyka się kabiny typu wagonowego zamocowane w taki sposób, że w razie potrzeby uzyskania do­stępu do silnika rozłącza się tylne zamocowanie kabiny i odchyla się ją do przodu (rys. 23.7). Przednie zamocowanie jest w takich wypadkach zawia­sowe. Rozwiązanie takie w znacznym stopniu ułatwia obsługę silnika, sprzęgła, a niekiedy także skrzynki biegów. Skrzynie ładunkowe w typowych wykonaniach samochodów ciężarowych stanowią część ładunkową. Zwykle na podwoziu samochodu ciężarowego buduje się zarówno odmianę podstawową — tzw. skrzyniową, jak i odmiany specjalne, o różnego rodzaju nadwoziach, przeznaczonych do wykonywania określonych zadań. Samochody o specjalnym przeznaczeniu zostaną omówione w następnych rozdziałach. Tutaj omówimy tylko budowę typowych skrzyń ładunkowych. Skrzynię wykonuje się z drewna lub z elementów z przetłoczonej blachy (rys. 23.8). Osadza się je na ramie podwozia — na specjalnie ukształ­towanych poprzeczkach mocowanych do podłogi skrzyni. Ściany boczne i tylne są połączone z podłogą zawiasami, dzięki czemu można je odchylać, co ułatwia ładowanie i rozładowywanie pojazdu. Podczas transportu ściany unieruchamia się w położeniu podniesionym za pomocą rygli. W celu zabezpieczenia przewożonego ładunku przed wpływami atmosferycznymi stosuje się brezentowe opończe rozpinane na pałąkach wsuwanych w gniazda ścian bocznych. Wymiary skrzyń ładunkowych są znormalizowane i podzielone na 8 grup, zależnie od ładowności. Ma to istotne znaczenie dla optymalnego wykorzystania powierzchni ładunkowej samochodu. Drobne ładunki prze­wozi się w paletach o ujednoliconych wymiarach (800x1200 mm). Wy­miary skrzyni ładunkowej są tak dobrane, żeby można było załadować na nią jak największą liczbę palet. Na rys. 23.9 przedstawiono przykładowo sposób wykorzystania powierzchni ładunkowej podczas przewożenia ładunku spa-letyzowanego. Jak widać nie wykorzystana powierzchnia skrzyni jest tu bardzo mała. Na wewnętrznych powierzchniach ścian bocznych skrzyni nie mogą znajdować się żadne wystające części. Części takie zmniejszają wewnętrzne wymiary skrzyni, a tym samym zmniejszają liczbę możliwych do wstawienia palet, co jest jednoznaczne ze zmniejszeniem ładowności skrzyni. Zgodnie z przepisami o ruchu drogowym całkowita zewnętrzna szerokość skrzyni nie powinna przekraczać 2,5 m.