Mechanizmy prowadzenia motocykla to kierownica, układ hamul­cowy oraz ręczne i nożne urządzenia, za pomocą których sterowane są po­szczególne zespoły. Kierownica jest to lekko wygięta rura stalowa (bez szwu), po­łączona z widelcem przedniego zawieszenia. Skręcenie kierownicy powoduje bezpośrednio skręt przedniego koła. Na kierownicy umieszczone są nie­które dźwignie i włączniki sterujące innymi mechanizmami, dzięki czemu kierowca może się nimi łatwo posługiwać w czasie jazdy. Hamulce motocyklowe to z reguły mechanicznie sterowane ha­mulce szczękowo-bębnowe. Działają one na obydwa koła niezależnie, przy czym hamulec koła przedniego uruchamiany jest ręczną dźwignią za po­średnictwem elastycznej linki, natomiast hamulec koła tylnego jest urucha­miany pedałem. Pedał hamulca jest połączony z układem dźwigniowym, działającym na rozpieracz szczęk. Budowa samych hamulców nie odbiega od budowy hamulców samochodowych tego samego typu. Podobnie jak w samochodach stosowane są zarówno szczęki w układzie simplex (częściej), jak i duplex (rzadziej). Urządzenia sterowania poszczególnymi mechanizmami, a więc dźwignie, pedały, włączniki itp. rozmieszczone są w taki sposób, aby kierowca mógł się nimi możliwie wygodnie posługiwać, a wykonywane czynności nie rozpraszały jego uwagi. Sposób rozmieszczenia tych urządzeń jest we wszyst­kich motocyklach podobny i w Polsce jest on obecnie ujęty normą, a więc obowiązujący dla wszystkich producentów. Na rys 27.11 przedstawiono rozmieszczenie urządzeń sterowania w motocyklach, skuterach i motoro­werach, zgodnie z normą PN-62/S-91250.