Spośród kilku istniejących metod kształtowania pierścieni tłokowych przez obróbkę mechaniczną najczęściej stosowana jest metoda toczenia kopiowego. Metoda ta polega na tym, że nie kołowy odlew indywidualny (niekiedy stosowane są też odlewy kołowe) po oszlifowaniu powierzchni czołowych toczony jest według wzornika, w wyniku czego półfabrykat w stanie swobodnym przyjmuje kształt pierścienia. Po obtoczeniu wycina się zamek, ściska pierścień do wymiaru nominalnego w specjalnych uchwy­tach i toczy najpierw wewnętrzną, a następnie zewnętrzną, powierzchnię walcową. Metoda toczenia kopiowego jest obecnie w szerokim zakresie stosowana przy wytwarzaniu pierścieni tłokowych do silników samochodowych i ciąg­nikowych. Tłumaczy się to tym, że dokładność odlewów pierścieni tłoko­wych zależy od wielu czynników (stanu i dokładności modeli, temperatury zalewania, jakości materiałów formierskich itp.) pod wpływem których otrzymuje się znaczne różnice kształtu poszczególnych odlewów, a w wy­niku tego znaczne różnice kształtu pierścieni w stanie swobodnym w sto­sunku do kształtu teoretycznego, odpowiadającego wymaganemu rozkła­dowi nacisków pierścienia na gładź cylindrową. Typowa kolejność zasadniczych operacji obróbki pierścieni tłokowych przy stosowaniu metody toczenia kopiowego jest następująca: 1)szlifowanie zgrubne powierzchni czołowych, obróbka cieplna, szlifowanie wygładzające powierzchni czołowych, szlifowanie wykańczające powierzchni czołowych, toczenie zgrubne zewnętrznej powierzchni wg wzornika, 2)wycinanie zamka, 3)wstępne kalibrowanie zamka, wytaczanie wewnętrznej powierzchni walcowej, 4)toczenie wykańczające.zewnętrznej powierzchni walcowej, 10) ostateczne kalibrowanie zamka. Niekiedy stosowana jest inna metoda kształtowania pierścienia przez obróbkę mechaniczną, zwana metodą wielokrotnej obróbki w uchwytach. W tym przypadku cylindryczny pierścień wytoczony z tulei lub odlany indywidualnie szlifuje się na powierzchniach czołowych w kilku przej­ściach i następnie wycina część pierścienia tworząc w ten sposób zamek. Dalsza obróbka przebiega podobnie jak przy kształtowaniu według me­tody odlewania. Pierścienie wykonane według tej metody nie zapewniają równomier­nych nacisków na gładź cylindrową. Drugą wadą tej metody jest duża pracochłonność obróbki mechanicznej. Obróbka pierścieni zgarniających różni się od omawianej dotychczas obróbki pierścieni uszczelniających tym, że dochodzi jeszcze wykonanie zewnętrznego rowka oraz szczelin lub otworków do odprowadzenia oleju. Związane z tym operacje przeprowadza się zwykle przed obróbką wykań­czającą zewnętrznej powierzchni walcowej i ostatecznym kalibrowaniem zamka.