Przy stosowaniu tej metody pierścień przed zasadniczą operacją kształ­towania za pomocą obróbki cieplnej otrzymuje w wyniku obróbki mecha­nicznej kształt cylindryczny (ma średnicy wewnętrznej — z pozostawieniem naddatku na wykańczające toczenie lub szlifowanie), po czym przecina się zamek cienkim frezem tarczowym. Następnie rozchyla się końce na specjal­nej oprawce owalnej lub też w rozchylony zamek wstawia się metalową listwę o odpowiedniej szerokości. Rozgięte pierścienie poddawane są ob­róbce cieplnej, polegającej na wygrzewaniu w temperaturze 6007620° C w czasie około godziny i następnie powolnym studzeniu. Po zakończeniu obróbki cieplnej (w czasie której zanikają naprężenia wewnętrzne wystę­pujące w rozgiętym pierścieniu) i zdjęciu z oprawki, pierścień przyjmuje taki kształt, jaki powinien mieć w stanie swobodnym. Otrzymany w ten sposób pierścień ściska się aż osiągnie średnicę cylindra i następnie obra­bia wykańczaj ąco na powierzchniach czołowych i na zewnętrznej powierz­chni walcowej oraz przeprowadza obróbkę wykańczającą zamka, czyli tzw. kalibrowanie. Opisaną metodę stosuje się często przy wytwarzaniu pier­ścieni do silników lotniczych i motocyklowych oraz niekiedy również przy produkcji pierścieni samochodowych i ciągnikowych. Przy stosowaniu tej metody półfabrykatem jest z reguły odlew w postaci tulei. Kolejność zasadniczych operacji przy kształtowaniu pierścieni metodą obróbki cieplnej najczęściej jest następująca: 1)toczenie podstawy obróbkowej, 2)toczenie zgrubne powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej tulei, obróbka cieplna (odprężanie), 4) toczenie wykańczające powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej tulei oraz obcinanie pierścieni, 3)szlifowanie zgrubne powierzchni czołowych, 4)przecinanie zamka, obróbka cieplna (kształtowanie pierścienia), szlifowanie wykańczające powierzchni czołowych, 9) szlifowanie zewnętrznej powierzchni walcowej, 10) kalibrowanie zamka. Podstawą obróbkową przy toczeniu powierzchni zewnętrznej i we­wnętrznej tulei oraz przy obcinaniu pierścieni jest najczęściej czołowa powierzchnia kołnierza tulei i krótki odcinek cylindryczny otrzymany w wyniku wytoczenia otworu tulei lub obtoczenia kołnierza. Obróbkę podstaw obróbkowych przeprowadza się na tokarkach mocując tuleję w trzyszczękowym uchwycie samocentrującym.