Kolki oporowe
W zależności od kształtu łba rozróżniamy trzy rodzaje kołków stosowanych do ustalania przedmiotów w przyrządzie lub uchwycie:
1)kołki z łbem płaskim (rys. 110a),
2)kołki z łbem kulistym (rys. HOb),
3)kołki z łbem naciętym (rys, HOc).
Pierwszy rodzaj kołków stosowany jest do ustalania przedmiotów na powierzchniach obrobionych, natomiast dwa pozostałe — do ustalania na powierzchniach surowych. Zastosowanie kołków z łbami kulistymi lub naciętymi do ustalania na powierzchniach obrobionych mogłoby spowodować wgniecenie na skutek zbyt dużego nacisku na małej powierzchni zetknięcia. W przypadku powierzchni obrabianych zależy nam na tym, żeby kołki wyznaczały ściśle jedną płaszczyznę, co można łatwo osiągnąć szlifując kołki z płaskimi łbami na jeden wymiar po ich osadzeniu w korpusie.
Kołki z naciętymi łbami stosowane są wtedy, gdy siły skrawające działają w kierunku równoległym do płaszczyzny łba kołka, a ten kierunek
xuchu nie jest uchwycony przez odpowiedni element przyrządu lub uchwytu. Użycie w tym przypadku kołka z naciętym łbem powoduje zwiększenie siły tarcia między przedmiotem a kołkiem i w ten sposób umożliwia zmniejszenie siły zamocowującej. Kołki oporowe z łbem naciętym są znormalizowane; wymiary ich są określone w normie PKN/M-61209.
Kołki po pewnym okresie czasu zużywają się, w związku z czym konieczna jest ich wymiana. W celu ułatwienia tej wymiany otwory na kołki
w ścianie korpusu należy wykonywać jako przelotowe. Niejednokrotnie licząc się z koniecznością ewentualnej wymiany, stosuje się osadzanie kołków w tulejkach (rys. HOd). Tulejki wciska się w korpus przyrządu lub uchwy. tu i szlifuje się ich powierzchnie czołowe na jeden wymiar, a następnie osadza się w mich dokładnie wykonane kołki. Takie rozwiązanie u-możliwia uniknięcie szlifowania kołków.
W niektórych przypadkach korzystniejsze jest zastosowanie zamiast jednego kołka oporowego dwóch kołków o-partych o dźwignię, której oś zamocowana jest w korpusie przyrządu (rys. 111). Wprowadzenie bowiem takiego rozwiązania zapewnia zwiększenie liczby punktów podparcia z zachowaniem prawidłowości ustalania przedmiotu. Jak widać na rysunku omawiane podparcie dwupunktowe spełnia zadanie jednego nieruchomego kołka oporowego A.