Instalacja elektryczna samochodu FSO Warszawa jest instalacją typu jednoprzewodowego (drugim przewodem, do którego podłączone są źródła zasilania i odbiorniki, jest masa samochodu) o napięciu nomi­nalnym 12 V. Źródła zasilania: akumulator kwasowy i prądnica oraz odbiorniki: rozrusznik, instalacja zapłonowa, sygnalizacja i lampy oświetleniowe połączone są zgodnie z podanymi schematami. Niniejsze opracowanie oparto na zasadniczym modelu 201, wymie­niając tylko w poszczególnych punktach zmiany spowodowane moder­nizacją elementów wyposażenia elektrycznego lub wprowadzeniem no­wego typu nadwozia. Instalacja elektryczna modeli 202, 223, 224 i pochodnych (pick-up, sanitarka, kombi) od instalacji samochodu Warszawa M-20, produko­wanego na podstawie licencji samochodu GAZ M-20 Pobieda różni się sposobem zabezpieczenia odbiorników i przewodów. Samochody pro­dukowane do 1959 r. miały trzy bezpieczniki topiko we, zabezpiecza­jące obwody: sygnałów, wycieraczki i zapalniczki (20 A), silnika dmu­chawy (10 A) oraz wskaźników i kierunkowskazów (10 A), ą obwody oświetleniowe zabezpieczał jeden bezpiecznik termiczny — wibracyjny. Samochody te miały przewody instalacji elektrycznej izolowane gumą (typu LGSI wg PN-54/E-90028), reflektory typu 0213, różniące się od typu 0214 konstrukcją, ramkami i żarówkami, lampy przednie światła postojowego i kierunkowskazów ze szkłem białym — matowym (nr kat. ZELMOT 22010). Kierunkowskazy wyposażone były w przerywacz termobimetalowy i przełącznik, umieszczony na tablicy rozdzielczej w pobliżu przełącznika wycieraczki. Samochód był wyposażony w rozrusznik typu Rla z wyłącznikiem pedałowym oraz prądnicę typu Pla ze współpracującym z nią trój-rdzeniowym regulatorem prądu i napięcia typu RG11, a w układzie zapłonowym była cewka zapłonowa z opornikiem umieszczonym nad uzwojeniami. W 1959 r. nastąpiła widoczna zmiana wyposażenia elektrycznego. Wprowadzono nowy typ regulatora prądnicy (RG15a) — dwurdzenio­wy o regulacji prądowej i napięciowej, nowe reflektory, przystosowane do żarówek z cokołem BA20d, mające światło postojowe, nową cewkę zapłonową z opornikiem umieszczonym przy uchwycie i zaciskami przewodów, znajdującymi się w pobliżu gniazda wysokiego napięcia na bakelitowej osłonie, nowy system zabezpieczenia obwodów instalacji elektrycznej (skrzynka z 8 bezpiecznikami topikowymi — 8 A — 7 szt. i 25 A — 1 szt.), nowy typ przewodów elektrycznych izolowanych igelitem (typ LYS według PN-57/E-90034). Przełącznik kierunkowska­zów przeniesiony został pod kierownicę. Zmiana reflektorów umożli­wiła zastosowanie lamp przednich kierunkowskazów ze szkłem o ko­lorze żółtym — samochodowym. W 1959 i 1960 r. nastąpiły dalsze modyfikacje wyposażenia elektrycz­nego. W tym okresie wprowadzony został rozrusznik z wyłącznikiem elektromagnetycznym, co z kolei spowodowało zmianę wyłącznika za­płonu na trzypołożeniowy, a w okresie przejściowym — do chwili uruchomienia produkcji odpowiedniej jakości cewki zapłonowej — i przekaźnik bocznikujący opornik cewki zapłonowej przy rozruchu. Przerywacz kierunkowskazów zastąpiono przerywaczem pracującym na zasadzie wydłużenia się drutu stalowego, a na tylnych błotnikach umieszczone zostały lampy zespolone (światło tylne, kierunkowskazu i STOP w jednej obudowie). Wyposażenie elektryczne samochodu FSO Warszawa jest nieustannie udoskonalane, a pewne jego zmiany spowodowane zostały zmianami nadwozia. W modelu 223 (z silnikiem górnozaworowym) i modelu 224 (z silni­kiem dolnozaworowym) wprowadzone zostały drobne zmiany w ze­wnętrznych częściach reflektorów (inny kształt ramek chromowanych) i zasadnicze zmiany konstrukcji lamp tylnych, oświetlenia tablicy rejestracyjnej i lamp kierunkowskazów przednich. Instalacja elektryczna może działać niezawodnie przez długi okres eksploatacji samochodu pod warunkiem przeprowadzania przeglądów i usuwania zauważonych usterek. Przetarty przewód powoduje z reguły zwarcia i może uszkodzić niektóre kosztowne urządzenia, jak: rozrusz­nik, prądnicę, regulator napięcia itp. Okresowa obsługa polega na sprawdzaniu stanu przewodów i złącz elektrycznych. W szczególności należy sprawdzać wszelkiego rodzaju tzw. przelotki (rys. 2.84) przez blachy nadwozia i przewód elektryczny między akumulatorem a rozrusznikiem. Wnikliwej kontroli wymagają również te odcinki, które są narażone na mechaniczne uszkodzenia, przetarcia oraz na nagrzewanie się od gorących części silnika i układu wydechowego. W przypadku powstania uszkodzenia instalacji elektrycznej należy posługiwać się schematem (rys. 2.85 i 2.86), na którym zaznaczono kolory poszczególnych przewodów. Przyczyną wadliwie działającej in­stalacji może być także uszkodzony wyłącznik, przerywacz kierunko­wskazów lub hydrauliczny wyłącznik światła STOP. W tym przy­padku uszkodzone elementy należy wymienić na nowe. Niebagatelną rolę w całości instalacji spełniają czujniki, które ste­rują wskaźnikami. Zdarzają się przypadki, że częstotliwość mignięć lamp kierunko­wskazów odbiega od normy. Aby wyregulować przerywacz kierunko­wskazów, należy: wysunąć kołeczki mocujące pokrywę, zdjąć pokrywę, umocować trwale przerywacz do stołu kontrolnego, połączyć zacisk środkowy ze źródłem prądu (naładowany akumula­tor 12 V); w obwód wstawić dowolnego typu wyłącznik, zacisk oznaczony nr 1 na rysunku 2.87 połączyć z dwiema żarów- kami 12—15BA15s i jedną 12—1, 5BA9s włączonymi równolegle; oprawki żarówek połączyć z drugim biegunem źródła; odginając lub doginając płaskoszczypami wskazane na rysunku 2.87 blaszki luzować lub naciągać drut oporowy do chwili, gdy częstotliwość mignięć lamp będzie wynosić około 90 na minutę; założyć pokrywę; sprawdzić ponownie częstotliwość mignięć lamp: wsunąć kołeczki mocujące pokrywę w otwory. Korzystając ze schematu połączeń elektrycznych należy sprawdzić prąd na końcach przewodów specjalną lampką kontrolną. Jest to szczególnie potrzebne, gdy z jednego bezpiecznika zasilanych jest kilka urządzeń elektrycznych lub na drodze włączony jest odbiornik.