Im wyższa ma być dokładność obróbki, tym obróbka jest kosztow­niejsza, wymaga bowiem dokładniejszych urządzeń, bardziej wykwalifi­kowanych robotników, dłuższego czasu obróbki. Charakter zależności kosztów od dokładności obróbki przedstawiono na rys. 8. Jednakże dla różnych warunków produkcyjnych istnieją granice ce­lowej ekonomicznie dokładności. Granice te przede wszystkim zależą od tego, czy istnieją inne odpowiednie do obróbki danej części, dokładniej­sze sposoby wykonania i o ile są one droższe. Jeśli np. (rys. 9) koszt toczenia wałka w zależności od dokładności zmienia się wg krzywej I, a koszt szlifowania — wg krzywej II, to jest rzeczą oczywistą, że ekonomiczniej jest toczyć wałek tylko przy wielkości tolerancji powyżej A, przy mniejszych zaś wartościach tolerancji korzyst­niej jest wałek szlifować, ponieważ koszt szlifowania w tym wypadku będzie niższy od kosztu toczenia 1). Wobec tego wielkość A odpowiada granicznej, ekonomicznej dokład­ności obróbki na tokarce. Wielkość A charakteryzuje z drugiej strony wartość największej tolerancji obróbki, przy której warto część szlifować, a nie toczyć. Wynika stąd, że ekonomiczna dokładność obróbki powierzchni jest to dokładność, dla której uzyskania koszty przy zastosowaniu danego sposobu obróbki nie przewyższają kosztów przy zastosowaniu innego sposobu nadającego się do obróbki tej powierzchni. Oznacza to, że pojęcie ekonomicznej dokładności obróbki jest względne i ma ono zastosowanie wyłącznie przy porównywaniu między sobą różnych metod nadających się do obróbki jednych i tych samych powierzchni.