Podczas projektowania procesu technologicznego wykonania przedmiotu i przy wyborze metod jego obróbki należy uwzględnić, że istnieją określo­ne granice ekonomiczne osiągalnych stopni dokładności. Orientacyjna zależność kosztów obróbki od wielkości dopuszczalnego błę­du przedstawiona jest na rys. 9. Taki przebieg podanej zależności tłumaczy się tym, że podwyższenie wymagań dotyczących dokładności powoduje przedłużenie czasu danej operacji oraz wymaga zastosowania lepszych obrabiarek i zatrudnienia pracowników o wyższych kwalifikacjach. W produkcji seryjnej, a zwłaszcza masowej, czas obróbki jest zasadni­czym czynnikiem wpływającym na ekonomiczność produkcji, dlatego przy projektowaniu procesu technologicznego obiera się takie metody obróbki, które mogą zapewnić otrzymanie wymaganej dokładności obróbki przy naj­ krótszym czasie jej trwania. Tak pojętą dokładność obróbki nazywamy dokładnością ekonomiczną. Porównując na przykład trzy rodzaje obróbki: najbardziej dokładny I (rys. 10), najmniej dokładny III oraz pośredni II, stwierdzimy, że przy tolerancjach mniejszych od & należy oczywiście zastosować rodzaj obrób­ki /, przy tolerancjach większych od A2 — rodzaj obróbki III, a przy tole- rancjach leżących w granicach od &i do A2 najlepiej jest stosować II ro­dzaj obróbki. Ekonomiczną dokładność obróbki charakteryzują średnie odchyłki od wymiarów nominalnych obrabianego przedmiotu przy pracy na obrabiar­ce w normalnych warunkach produkcyjnych. W tabl. 7, 8 i 9 ^ podano średnie ekonomiczne dokładności obróbki wał­ków, otworów i płaszczyn, opracowane na podstawie doświadczeń róż­nych zakładów produkcyjnych. Dane te dotyczą obróbki na obrabiarkach uniwersalnych w normalnych warunkach produkcyjnych, tj. wówczas, kiedy_ obrabiarki, przyrządy, uchwyty i narzędzia są należycie dobrane i w dobrym stanie, a kwalifikacje robotników odpowiadają wymaganiom stawianym warunkom obróbki. W praktyce, zależnie od konkretnych wa­runków, możliwe jest odchylenie od podanych w tych tablicach wielkości, które są wartościami średnimi.