Docieranie otworów polega na usunięciu chropowatości ze ścianek przez tarcie docierakiem przy użyciu środka ściernego. Docieraki najczę­ściej wykonuje się z żeliwa (rys. 63) lub miedzi w kształcie segmentów umieszczonych w oprawce i rozpychanych za pomocą sprężyn lub stożków. Oprawkę z segmentami wprowadza się do obrabianego otworu i obraca w nim nadając jej jednocześnie ruch postępowo-zwrotny. Na powierzchnię docieraków nakłada się najpierw warstwę materiału ściernego w postaci pasty (patrz dalej — obróbka zewnętrznych powierz­chni obrotowych) lub uprzednio nasyca się je pod ciśnieniem materiałem ściernym. W tym ostatnim przypadku cieczą smarującą i wiążącą jest olej lub nafta. W produkcyjnych oddziałach fabryk samochodów i ciągników docie­ranie jest stosowane rzadko (docieranie nurników pomp paliwa itp.) z powodu niskiej wydajności tego procesu. Stosuje się je zwykle w narzę-dziowniach w celu wykończenia dokładnych otworów sprawdzianów. Do­cieranie daje gładkość powierzchni w granicach do 14 klasy.