W tym okresie docierania silnik pracuje z napędem własnym. Silnik musi więc już być komplet­ny, tzn. w takim stanie, w jakim będzie później pracował w sa­mochodzie. Początkowo pracuje on na biegu jałowym, następnie zaś zostaje lekko obciążony za pomocą hamulca lub napędzanego nim silnika docieranego na zimno. Okres pracy bez obciążenia jest bardzo krótki i dla silników gaźnikowych nie powinien prze­kraczać 1/2 godziny. Przedłużenie tego okresu jest niewskazane ze względu na szkodliwe oddziaływanie bogatej mieszanki pali-wowo-powietrznej na chłodne ścianki cylindra. Skraplająca się benzyna zmywa olej ze ścianek cylindra, wywołując nadmierny wzrost temperatury i nieprawidłowe docieranie. Zjawiska te nie występują w silnikach z zapłonem samoczynnym i dlatego mogą one nieco dłużej pracować na biegu jałowym. Po krótkim okresie pracy na biegu jałowym należy rozpocząć stopniowe obciążanie silnika. W przypadku współpracy silnika docieranego z hamulcem należy tak regulować obciążenie, żeby maksymalna moc pobierana przez hamulec nie przekraczała 30°/o maksymalnej mocy silnika, a prędkość obrotowa silnika dociera­nego nie przekraczała połowy jego maksymalnej prędkości obro­towej. Warunki te ilustruje rys. 17.1, na którym pole zakresko-wane przedstawia zakres wartości mocy, jakimi można obciążać silnik w okresie docierania. Ze względów oszczędnościowych w wielu zakładach stosuje się wzajemne docieranie silników. Opracowując program dociera­nia należy wówczas brać pod uwagę zarówno silnik napędzany — docierany na zimno, jak i silnik napędzający — docierany na go­rąco. Stanowi to poważną wadę wzajemnego docierania, ponie­waż parametry pracy obu silników muszą stanowić kompromis między optymalnymi wartościami parametrów docierania silni- ków napędzanego i napędzającego. Nawet tego samego typu sil­niki bezpośrednio po zmontowaniu różnią się między sobą znacz­nie pod względem oporów wewnętrznych, gdyż zależą one od ja­kości obróbki części oraz od ich montażu. W przypadku gdy silnik docierany na zimno stawia wyjątkowo duży opór, silnik napę­dzający (docierany na gorąco), pracujący z małą prędkością obro­tową, może łatwo ulec przeciążeniu i przegrzaniu. Dlatego pod­czas docierania w obu silnikach należy nieustannie kontrolować temperaturę wody chłodzącej. Powinna ona być taka sama jak podczas docierania na zimno. Oprócz temperatury wody kontro­luje się temperaturę i ciśnienie oleju. Ponadto w czasie dociera­nia silnika na gorąco sprawdza się słuchowo jego pracę, obserwu­je się, czy nie ma wycieków oleju spod uszczelki miski olejowej i innych połączeń, kontroluje się szczelność układu zasilania itp. Jeżeli silnik nie ma żadnych usterek, po zakończeniu docierania dokonuje się krótkiego przeglądu, sprawdza luzy zaworów i kie­ruje silnik do badań kontrolnych.