Pierwszym czynnikiem wpływającym na plan operacyjny obróbki jest kształt i wymiary obrabianego przedmiotu. Określają one w zasadzie ope­racje konieczne do przeprowadzenia obróbki przedmiotu. Od sztywności przedmiotu wynikającej między innymi z jego kształtu zależy dopuszczal­ny przekrój warstwy skrawanej i dopuszczalna siła zamocowania, a zatem wybór obrabiarek i przyrządów oraz liczba operacji. Drugim czynnikiem jest wielkość produkcji. W zależności od tego, czy dany silnik ma być wytwarzany masowo, czy też w małych lub dużych seriach, stosujemy różne obrabiarki i ich wyposażenie oraz różny stopień mechanizacji i automatyzacji czynności. W miarą powiększania programu produkcyjnego stopień mechanizacji i automatyzacji powinien wzrastać. Dalszym czynnikiem jest kształt półfabrykatu, wymiary i dokładność wykonania. Kształt półfabrykatu określa naddatki na obróbkę, a w ten sposób początkowe operacje procesu obróbki. Duży wpływ na plan operacyjny mają własności materiału danego ele­mentu (np. twardość), które są zwykle ściśle związane z obróbką cieplną i często ustalają kolejność operacji, np. zastosowanie hartowania zmusza często do wprowadzenia po nim szlifowania. Wymagania dotyczące dokładności obróbki wpływają w sposób istotny na kolejność i liczbę operacji, dobór odpowiednich obrabiarek, warunków spawania itp. To samo można powiedzieć o wymaganiach dotyczących gładkości powierzchni. Wymagania te wpływają głównie na liczbę i ro­dzaj operacji wykańczających. Na układ planu operacyjnego mogą również wpływać warunki ograni­czające wybór operacji, np. istniejące wyposażenie. Poza tym ważnym czynnikiem jest dążenie do jak najdalej idącego zmniejszenia kosztów pro­jektowanego procesu przy założonej wielkości i danych warunkach pro­dukcji.