Bardzo dokładne wytaczanie, podobnie i szybkościowe toczenie, odznacza się dużymi szybkościami skrawania Ł), bardzo małym przekrojem wióra, małym posuwem i nadzwyczaj małymi siłami skrawania. Otrzymywana dokładność odpowiada klasie 1 lub 2, a gładkość powierzchni waha się w granicach klasy 7-f-10. Można przy tym uzyskać równoległość lub prostopadłość osi oraz położenie ich względem podstaw obróbkowych w gra- nicach 0,02-7-0,03 mm na 100 mm. Osiągnięcie takiej dokładności przy obróbce cienkościennych, a więc łatwo odkształcających się przedmiotów jest przy innych metodach obróbki bardzo trudne lub niemożliwe, zwłaszcza w warunkach produkcji wielkoseryjnej i masowej. To tłumaczy szerokie zastosowanie bardzo dokładnego wytaczania" do obróbki ot- worów w tłokach i korbo- wodach. W pierwszym przypadku ważne jest u- trzymanie prostopadłości osi otworów na sworzeń do osi tłoka, a w drugim zachowanie równoległości osi otworów w łbie i sto- pie. Metoda ta jest stosowana również często przy wytwarzaniu innych elementów silnikowych, np. przy obróbce otworów cylindrowych w Żeliwnych kadłubach, przy czym zastępuje ona rozwiercanie i wstępne gładzenie, a tym samym upraszcza proces technologiczny. Przy wysokich wymaganiach dokładności i gładkości powierzchni bardzo dokładne wytaczanie należy przeprowadzać w dwóch przejściach (wygładzającym i wykańczającym) pozostawiając na przejście ostateczne nad­datek na obróbkę nie większy od 0,15 mm (na średnicę). Ogólnie biorąc naddatki na bardzo dokładne wytaczanie odpowiadają naddatkom na rozwiercanie. Do bardzo dokładnego wytaczania stosowane są wytaczarki o dużej liczbie obrotów (do 6000 obr/min), bardzo sztywne, z dobrym wyważeniem wirujących mas. Wytaczarki takie buduje się jako poziome lub pionowe, jako jednowrzecionowe lub wielowrzecionowe. Większość obrabiarek do bardzo dokładnego wytaczania przeznaczona jest do obróbki otworów o średnicach od 10 do 160 mm i długości do 400 mm, chociaż spotykane są również duże typy takich obrabiarek. Wytaczarki stosowane przy pro­dukcji masowej są najczęściej częściowo zautomatyzowane. Na rys. 235 pokazany jest przykład pionowej wytaczarki jednowrzecionowej do bardzo dokładnego wytaczania.