Wiórkowanie połączone z dogniataniem
Obróbkę wykańczającą zębów może stanowić połączenie skrawania i dogniatania. Narzędziem przy tej obróbce jest koło zębate zaopatrzone w rowki.
Do obróbki kół o zębach prostych stosuje się wiórkownik dogniatający z rowkami spiralnymi, a do obróbki kół o zębach skośnych wiórkownik dogniatający o zębach skośnych z rowkami prostopadłymi względem osi koła.
Ponieważ wiórkowanie połączone z dogniataniem odbywa się przy zachowaniu równoległości osi narzędzia i obrabianego koła zębatego, prędkość poślizgu zębów jest niewielka i krawędzie rowków skrawają bardzo małe ilości materiału (naddatek na wiórkowanie połączone z dogniataniem nie wynosi zwykle więcej niż 0,1 mm).
Wadami opisywanego procesu są:
a)mała wydajność (około 10 sek na ząb);
b)zgniot powierzchniowy zębów;
c) możliwość usuwania tylko nieznacznych błędów zarysu i podziałki
wynikających z poprzedniej obróbki.
Ze względu na wymienione wady metoda ta nie znalazła szerszego zastosowania.
Zwykle stosowane są dwa następujące sposoby obróbki zębów kół walcowych przed ostateczną obróbką cieplną:
c)koła zębate o module od 2,5 do 5: frezowanie zębów jednozwojnym frezem ślimakowym o szlifowanym profilu oraz wiórkowanie;
d)koła zębate o module powyżej 5: wstępne frezowanie dwu lub trzyzwojnym frezem ślimakowym, frezowanie wygładzające jednozwojnym frezem ślimakowym oraz wiórkowanie.
Struganie zębów stosowane jest głównie przy obróbce kół zespołowych, kół z kołnierzami umieszczonymi blisko wieńców zębatych i kół o zazębieniu wewnętrznym.