Sprzęgło i układ sterowania
Sprzęgła w samochodach FSO Warszawa są suche, jednotarczowe. Mechanizm sterowania sprzęgłem mechanicznym (dźwigniowy). Kompletne sprzęgło składa się z tarczy sprzęgła i pierścienia dociskowego
z oprawą. Z uwagi na różnice mocy silników M-20 i S 21 oraz przenoszonych momentów zaistniała konieczność zróżnicowania wielkości siły wywieranej przez przycisk na tarczę sprzęgła. W silniku S 21 pierścień dociskowy dociskany jest dziewięcioma sprężynami, natomiast w silniku M-20 sześcioma sprężynami.
Tarcza sprzęgła przenosi moment napędowy od koła zamachowego na układ napędowy. Pierścień dociskowy z oprawą jest elementem, który włącza i umożliwia wyłączenie sprzęgła. Oprawa sprzęgła zamocowana jest do koła zamachowego sześcioma śrubami. Tarcza
sprzęgła ma elementy sprężyste i tłumiące, które umożliwiają płynne przenoszenie siły napędowej w chwili ruszania samochodem oraz zmniejsza skutki nierównomiernej prędkości obrotowej silnika.
Układ sterowania sprzęgłem składa się z pedału, cięgła o stałej długości, wałka pośredniego i popychacza o regulowanej długości, który oddziałuje na widełki wyłączania sprzęgła.
Wyłączanie sprzęgła odbywa się przez naciśnięcie nogą na pedał sprzęgła, który poprzez układ cięgieł powoduje obrót widełek na przegubie kulowym, przesuwając w ten sposób tulejkę z łożyskiem wyciskowym w kierunku koła zamachowego. Łożysko wyciskowe naciska na łby śrub w końcach dźwigienek, które obracając się ściskają sprężyny pierścienia dociskowego i powodują zwolnienie nacisku na tarczę sprzęgła.
Włączanie jest czynnością odwrotną, polegającą na płynnym zwolnieniu nacisku na pedał sprzęgła.
W czasie eksploatacji samochodu należy pamiętać o obsłudze sprzęgła, polegającej na:
— okresowej co 3000 km regulacji jałowego skoku pedału sprzęgła, który powinien wynosić 38-4-45 mm,
— smarowaniu co 3000 km łożyska wyciskowego sprzęgła. Regulację jałowego skoku pedału sprzęgła wykonuje się od spodu samochodu. Luz reguluje się zmieniając długość drążka 1 (rys. 2.30). Przez odkręcenie przeciwnakrętki 2 i pokręcenie końcówki 3 zmienia się odpowiednio długość drążka. Po skończonej regulacji należy zabezpieczyć końcówkę przeciwnakrętką. Konieczność regulacji wynika z eksploatacyjnego zużywania się okładzin ciernych tarczy sprzęgła, wskutek czego luz między śrubami regulacyjnymi umieszczonymi na końcach dźwigni wyłączających a łożyskiem wyciskowym maleje.
Po dłuższej eksploatacji może okazać się, że ten sposób regulacji nie daje pozytywnych rezultatów. W takim przypadku należy wymontować wał napędowy, skrzynkę biegów i sprawdzić ustawienie śrub regulacyjnych dźwigienek wyłączania sprzęgła. Sposób sprawdzania suwmiarką pokazano na rysunku 2.31.
Odległość między wierzchołkami śrub regulacyjnych a tarczą powinna wynosić 38 + 1 mm (pomiar przybliżony). Różnica wysokości dźwigienek nie powinna przekraczać 0,2 mm. W przypadku stwierdzenia odchyleń należy przeprowadzić regulację. Do regulacji należy wymontować oprawę sprzęgła i tarczę sprzęgła. Trzeba przy tym pamiętać, że oprawa sprzęgła z pierścieniem mają odpowiednie wzajemne położenie względem koła zamachowego, wynikające z wyważenia obu elementów. Oznakowanie obu elementów wykonano na krawędziach obu części.
Kolejność czynności regulacyjnych jest następująca:
odbezpieczyć zaciski końców dźwigienek na przecięciach śrub regulacyjnych,
zamontować tarczę sprzęgła i oprawę do koła zamachowego,
wykonać regulację,
ponownie zdjąć osłonę sprzęgła i tarczę sprzęgła w celu zabezpieczenia śrub przed samoodkręceniem przez zagięcie przecinakiem końców dźwigienek w miejscu nacięcia śrub.
W warunkach warsztatowych używa się innego koła zamachowego, a w zamian tarczy sprzęgła można używać płyty o średnicy odpowiadającej średnicy tarczy sprzęgła (ok. 230 mm i grubości ok. 8 mm). W tym przypadku odległość między wierzchołkiem śrub regulacyjnych a płytą powinna wynosić 42,75-^44,25 mm. Jeżeli opisane regulacje nie dały pozytywnych rezultatów, należy zlecić naprawę stacji obsługi.