Pneumatyczne elementy sprężyste
Pneumatyczne elementy sprężyste najpowszechniej stosowane są w zawieszeniach autobusów. Coraz częściej stosuje się je także w zawieszeniach samochodów ciężarowych oraz dużych luksusowych samochodów osobowych. Pneumatyczne elementy sprężyste mają kształt mieszków gumowych (rys. 16.15a) dwu- lub trzyfałdowych, wykonywanych z gumy syntetycznej zbrojonej plecionką kordową i zakończonych kołnierzem z za-wulkanizowanym pierścieniem z drutu stalowego.
Zaletą tego typu elementów jest możliwość zmiany ich charakterystyki w czasie jazdy przez korygowanie ciśnienia powietrza w mieszku.
Korekcja dokonywana jest samoczynnie, dzięki zastosowaniu specjalnego zaworu połączonego ze zbiornikiem sprężonego powietrza. Zawór taki, reagując na przemieszczenia względne osi i ramy, umożliwia zachowanie stałej statycznej strzałki ugięcia mieszka, niezależnie od obciążenia samochodu (rys. 16.156).
Mieszki mogą być zamknięte, i wówczas mają większą sztywność, bądź otwarte — z dodatkowymi zasobnikami. Charakterystyka mieszka otwartego (rys. 16.16) zmienia się nie tylko w zależności od ciśnienia, ale także w zależności od pojemności zasobnika.
Zawieszenia pneumatyczne zapewniają wysoki komfort jazdy, a także (w niektórych rozwiązaniach) umożliwiają zmianę prześwitu pojazdu przez zmianę ciśnienia w mieszkach.
Prócz niezaprzeczalnych zalet zawieszenia pneumatyczne mają też poważne wady, ograniczające ich zastowosanie. Przede wszystkim należy tu wymienić wysoki koszt instalacji oraz konieczność dokonywania obsługi okresowej, np. usuwania skroplin, regulacji zaworu. Poza tym pneumatyczne elementy sprężyste przenoszą tylko obciążenia pionowe, co powoduje konieczność stosowania pomocniczych elementów prowadzących (drążki reak
cyjne, wahacze itp.) w celu utrzymania kół we właściwym położeniu. Ponieważ już same pneumatyczne elementy sprężyste są duże, utrudnia to konstrukcję. W małych samochodach osobowych ze względu na brak miejsca niemożliwe jest stosowanie zawieszenia pneumatycznego.