Cewka zapłonowa
Cewka zapłonowa (rys. 8.1) służy do przetwarzania prądu niskiego napięcia (6 lub 12 V, a niekiedy 24 V) na prąd wysokiego napięcia (15 000-4-20 000 V), który jest potrzebny do wytworzenia iskry na elektrodach świecy zapłonowej. Zasadniczymi częściami cewki zapłonowej są: rdzeń, wykonany z odizolowanych od siebie blach ze stali transformatorowej, uzwojenia pierwotne i wtórne, obudowa z pokrywami oraz dodatkowy opornik. Cewka stanowi zespół nierozbieralny.
Uzwojenie pierwotne, przez które przepływa prąd niskiego napięcia, składa się z 250-4-350 zwojów izolowanego drutu miedzianego o średnicy 0,7-4-0,8 mm. Uzwojenie pierwotne nawinięte jest na uzwojeniu wtórnym i odizolowane od niego warstwą tektury. Oba końce tego uzwojenia są połączone z zaciskami w pokrywie obudowy cewki.
Uzwojenie wtórne, w którym indukuje się prąd wysokiego napięcia, składa się z 15 000-4-25 000 zwojów izolowanego drutu miedzianego
o średnicy 0,08-4-0,10 mm. Uzwojenie to jest nawinięte na rdzeniu o odizolowane od niego tekturową rurką. Jeden koniec uzwojenia wtórnego jest połączony z uzwojeniem pierwotnym wewnątrz cewki, a drugi wyprowadzony do gniazda w pokrywie obudowy cewki. W uzwojeniu wtórnym indukuje się prąd wysokiego napięcia wskutek przerw w uzwojeniu pierwotnym. Przerwy w obudowie niskiego napięcia powodują zanik pola magnetycznego wytwarzanego przez uzwojenie pierwotne. Wskutek powtarzającego się zanikania pola magnetycznego linie sił pola przecinają wówczas uzwojenie wtórne, w którym powstaje prąd wysokiego napięcia.
Obudowa cewki jest wykonana z blachy stalowej w kształcie walca zamkniętego od dołu denkiem. Na dnie obudowy znajduje się izolator, na którym opiera się cewka. U góry cewka zamknięta jest bakelitową pokrywą, w której znajduje się gniazdo wysokiego napięcia i zaciski niskiego napięcia. Wnętrze obudowy jest zalane masą uszczelniającą, która zabezpiecza uzwojenia przed wilgocią i zwarciami. Niektóre cewki napełnione są olejem transformatorowym w celu lepszego odprowadzania ciepła.
Opornik dodatkowy włączony jest szeregowo w obwód niskiego napięcia i służy do samoczynnego regulowania prądu w uzwojeniu pierwotnym cewki, w zależności od czasu trwania zwarcia styków przerywacza. Oprócz tego podczas rozruchu silnika, gdy wskutek pracy rozrusznika napięcie akumulatora znacznie maleje, włącznik rozrusznika zwiera dodatkowy opornik cewki i całe napięcie zostaje przyłożone do uzwojenia pierwotnego, co zapewnia wytwarzanie dostatecznie silnej iskry.
Uszkodzenie cewki może nastąpić wskutek włączenia zapłonu, gdy silnik nie pracuje. Zwarte styki przerywacza powodują stały przepływ prądu przez uzwojenie pierwotne, które może ulec uszkodzeniu wskutek nadmiernego nagrzania się. Również wskutek przerw w obwodzie wysokiego napięcia może nastąpić uszkodzenie cewki zapłonowej. Wskutek zbyt wysokiego napięcia w uzwojeniu wtórnym może nastąpić przebicie wewnątrz cewki, między uzwojeniami. Ponieważ cewka zapłonowa jest nierozbieralna, w przypadku uszkodzenia wymienia się ją na nową.