W celu przeprowadzenia napraw lakierniczych trzeba dysponować pomieszczeniem, które chroni przed kurzem, utrzymuje temperaturę minimum 15°C i wilgotność powietrza nie większą niż 70%>. Zaprawki lakierami nitro. W przypadku gdy uszkodzenie powłoki lakierowej jest niewielkie, można je naprawić we własnym zakresie emalią nitro, która również dodawana jest do każdego samochodu. W tym celu należy: miejsce uszkodzenia przeszlifować wodoodpornym papierem nr 400, zwilżonym benzyną lakową; miejsce wokół szlifowania zmatować promieniowo, od środka usz­kodzenia papierem ściernym nr 800, również zwilżanym w benzynie łąkowej, tworząc pas zmatowanej powierzchni o szerokości około 3 cm; miejsce szlifowania i matowania przetrzeć roz­puszczalnikiem nitro, a po jego odparowaniu — tylko miejsce szlifowania pokryć aparatem na­tryskowym emalią nitro; liczba warstw pokrycia — jedna lub dwie, od­powiednio do głębokości uszkodzenia. W przypadku bardzo głębokiego uszkodzenia, aż do odsłonięcia metalu (blachy nadwozia), przed natryśnięciem emalii miejsce uszkodzenia trzeba zaszpachlować kitem nitro, a po wyschnięciu kitu powtórnie przeszlifować. Kit należy suszyć w tem­peraturze otoczenia. Po wyschnięciu emalii miejsca świeżo lakierowane i miejsca uprzednio zmatowane — wypolerować pastą polerującą aż do uzyska­nia właściwego połysku. Naprawianie uszkodzeń przy użyciu pędzla wskazane jest jedynie na krawędziach, ewentual­nie na powierzchniach wewnętrznych, ponieważ pędzel pozostawia ślady. Naprawiając uszkodzenia emalią nitro należy mieć na uwadze, że ma ona inną strukturę niż emalia piecowa i zmie­niając się niejednakowo w czasie eksploatacji samochodu może stop­niowo odróżniać się innym odcieniem. Zaprawki lakierami piecowymi. Zaprawki lakiernicze na powło­kach piecowych wykonuje się emalią syntetyczną piecową. Uszkodzenia powłoki lakierowej przenikające do metalu naprawiać należy według następującej technologii: przeszlifować miejsce uszkodzone papierem ściernym nr 400, zwil­żonym benzyną lakową; przetrzeć miejsce szlifowane gazą zwilżoną benzyną ekstrakcyjną; odparować benzynę ekstrakcyjną w temperaturze otoczenia przez około 5 minut; zaszpachlować wyszlifowane miejsce do wyrównania warstwy la­kieru (kit szpachlowy piecowy); suszyć kit w temperaturze otoczenia przez 18 minut; suszyć miejsca zaszpachlowane dostawnymi promiennikami ciemnej podczerwieni, ustawionymi w odległości 20-h30 cm; czas suszenia około 12 minut, a temperatura 80°C (promienniki należy ustawić tak, aby miejsce zaszpachlowane znajdowało się w środku powierz­chni grzejnej); studzić przez 5 do 6 minut; szlifować zaszpachlowane miejsce papierem ściernym wodoodpor­nym nr 400, zwilżonym benzyną lakową; szlifowane miejsca przetrzeć benzyną ekstrakcyjną; zmatować papierem ściernym nr 800, zwilżonym benzyną lakową; szlifować promieniowo dookoła miejsca szlifowanego; przetrzeć miejsca szlifowane i matowane gazą zwilżoną benzyną ekstrakcyjną; odparować benzynę ekstrakcyjną w temperaturze otoczenia w cza­sie około 5 minut. Natrysnąć w dwóch warstwach emalię zaprawkową na miejsce szli­fowane papierem ściernym nr 400. Miejsce matowane papierem ścier­nym nr 800 musi być bezwzględnie wolne od emalii. Lepkość robocza emalii zaprawkowej 17-7-19 s (wg lejka Forda nr 4 w temperaturze od 18 do 20°C) 1. Ciśnienie powietrza w aparacie natryskowym max 2 kG/cm2. Ma­teriał: emalia syntetyczna piecowa, rozpuszczalnik do emalii syntetycz­nej piecowej BN-63/6118-06 jako katalizator. Podsuszyć zaprawkę w temperaturze otoczenia przez 5 minut. Natryskać emalią zaprawkową obrzeże zaprawki tak, aby dookoła zaprawki powstała powierzchnia zmatowana, wolna od emalii i nie mniejsza na całym obwodzie niż 2 cm. Lepkość robocza emalii za­prawkowej 10-r-12 s wg lejka Forda nr 4 w temperaturze 18-r-20°C. Ciśnienie powietrza w aparacie natryskowym max 2 kG/cm2. Materiał: emalia syntetyczna piecowa BN-64/6115-24, rozpuszczalnik do emalii syntetycznej piecowej BN-63/6118-06 jako katalizator. W dalszej kolejności należy: podsuszyć zaprawkę w temperaturze otoczenia przez około 10 mi­nut; suszyć w temperaturze 80°C, czas suszenia 30 minut; studzić w temperaturze otoczenia; zmatować promieniowo obrzeże zaprawki papierem ściernym nr 1000, zwilżonym benzyną lakową; przetrzeć miejsca szlifowane gazą zwilżoną benzyną ekstrakcyjną; odparować benzynę ekstrakcyjną; nałożyć przy użyciu pędzla na miejsca zaprawione cienką warstwę pasty polerującej; spolerować mechanicznie za pomocą skórki baraniej miejsca za­prawione; spolerować ręcznie flanelą miejsce uprzednio polerowane mecha­nicznie; usunąć resztki pasty flanelą; przetrzeć cały element, na którym była zaprawka, flanelą zwilżoną płynem do czyszczenia (płyn do czyszczenia ZN-65/MPCh/FL); wytrzeć powierzchnię czystą flanelą do sucha. Uwaga: emalia do poprawek powinna być tego samego gatunku, co emalia użyta do malowania powierzchni nadwozia. Uszkodzenia płytkie lub uszkodzenia na krawędziach należy napra­wiać według następującej kolejności czynności: przeszlifować papierem ściernym nr 800, zwilżonym benzyną la­kową; zmatować papierem ściernym nr 1000, zwilżonym w benzynie łą­kowej; pokryć emalią zaprawkową do pędzelkowania drobne uszkodzenia na krawędziach przy użyciu specjalnego pędzelka. Lepkość emalii do pędzelkowania — 60 s wg lejka Forda nr 4 w temperaturze 18-=-20°C. Emalia musi być o tym samym odcieniu, co nadwozie. Materiał: emalia zaprawkową do pędzelkowania i roz­cieńczalnik, jak podany poprzednio. Zaprawki lakiernicze powinny być niewidoczne. Powierzchnia ze­wnętrzna nadwozia nie powinna mieć zmatowień i śladów polerowa­nia oraz zadrapań i rys widocznych okiem nieuzbrojonym w świetle rozproszonym z odległości około 1 m. Łączna grubość warstw (ze wszystkich operacji) nie powinna prze­kraczać 90 mikronów. Przy takiej warstwie własności mechaniczne są najlepsze.