Po wycięciu zamka przetoczone pierścienie roztacza się na tokarkach uniwersalnych lub rewolwerowych. Pierścienie składa się po 3040 szt. i zaciska w przyrządzie podobnym do cylindra, który mocuje się na wrze­cionie obrabiarki. Często stosuje się przyrządy z cylindrami odejmowa­nymi. W tym przypadku zakłada się jedną partię pierścieni do cylindra w czasie, gdy druga partia jest roztaczana. Cylindry centruje się w przy­rządzie wg ich powierzchni zewnętrznych przez dociśnięcie do we­wnętrznej, stożkowej powierzchni przyrządu. Założony do przyrządu cylinder mocuje się od strony czoła przy pomocy tarczek, śrub lub cięgna przechodzącego przez wrzeciono i dno cylindra. Cięgno przesuwa się przy pomocy pokrętła lub urządzenia pneumatycznego. Indywidualnie odlane pierścienie tłokowe roztacza się na tokarkach po przetoczeniu ich powierzchni zewnętrz­nych wg kopiału i wycięciu zamka. Ściśnięte w kierunku promieniowym pierścienie doci­ska się od strony czoła i nakłada na nie sta­lowy cylinder. Następnie zwalnia się zacisk czołowy i cylinder przenosi na obrabiarkę, gdzie umieszcza się go wewnątrz przyrzą­du 1, umocowanego na wrzecionie (rys. 226). Pierścienie utrzymują się w cylindrze pod wpływem własnego nacisku na ścianki cy­lindra. Po ustawieniu w przyrządzie na obra­biarce, cylinder 3 zostaje zamocowany, a pierścienie zaciska się od strony czół za pomocą odejmowanej tarczy 2 i drugiej uruchamianej pneumatycznie tarczy 4, działającej jak tłok od strony wrzeciona obrabiarki. Po obróbce pierścienie wyciska się z cylindra na prasie. Inny, lepszy sposób mocowania pierścieni polega na umieszczaniu ich w dwudzielnej cylindrycznej obejmie, zakładanej na odchylanym uchwycie obrabiarki. Po zaciśnięciu pierścieni połówkami tej obejmy ustawia się ją w takim położeniu, aby oś ściśniętych pierścieni pokrywała się z osią stałego cylindra, umieszczonego na wrzecionie obrabiarki. Na­stąpnie pierścienie wypycha się do cylindra, a dwudzielną obejmę odchyla do położenia wyjściowego. Potem pierścienie zaciska się w kierunku osiowym przez wkręcenie do cylindra pierścieniowej nakrętki. Pierścienie wyciska się przy pomocy tłoka uruchamianego pneumatycznie. Pierścienie roztacza się również w uchwytach nieruchomych (rys. 227). Przy roztaczaniu pierścieni zbiera się naddatek 0,10,35 mm na stronę.' Promieniowa szerokość pierścieni wykazuje po roztoczeniu odchyłki w granicach 0,030,05 mm. Przy wykonywaniu pierścieni z odlewów indywidualnych niekiedy pierwszą obróbkę wewnętrznych i zewnętrznych powierzchni pierścieni stanowi zdzieranie na szlifierkach bezkłowych określonego przeznaczenia. Wewnętrzne powierzchnie pierścieni obrabia się wówczas w następujący sposób: pierścienie ustawia się na metalowej płycie po 820 sztuk i na­suwa na szeroką tarczę ścierną (rys. 228); następnie dociska się je do tarczy ściernej i wprawia w ruch obrotowy dwiema rolkami gumowymi. Po obróbce powierzchni wewnętrznej pierścieni zdziera się powierzchnię zewnętrzną na takich samych obrabiarkach; położenie rolek i tarczy ścier­nej jest w tym przypadku inne niż przy zdzieraniu powierzchni wewnętrz­nej, a mianowicie rolka dociska pierścienie do tarczy ściernej od wewnątrz. W czasie zdzierania powierzchni cylindrycznych usuwa się skosy odlew­nicze, znaczniejsze nierówności oraz naskórek odlewniczy przez zebranie warstwy o grubości 0,150,2 mm. Wprowadzanie operacji zdzierania pierścieni na tych obrabiarkach umożliwia zwiększenie wydajności następnych operacji toczenia i rozta­czania, przy czym zwiększa się również trwałość używanych narzędzi ze względu na usunięcie naskórka odlewniczego.