Rozdzielacz zapłonu (rys. 8.2) składa się z przerywacza i właściwe­go rozdzielacza, umieszczonego we wspólnym kadłubie i mających wspólny napęd. Rozdzielacz zapłonu służy do przerywania przepływu prądu niskiego napięcia w uzwojeniu pierwotnym i odprowadzania impulsów prądu wysokiego napięcia wytworzonego w uzwojeniu wtór­nym do świec zapłonowych. Przerywacz służy do przerywania w odpowiednich chwilach prądu w obwodzie niskiego napięcia układu zapłonowego i składa się z dwóch styków: nieruchomego (tzw. kowadełka) i ruchomego (tzw. młotecz­ka). Na końcach obu styków znajdują się styczki wykonane z trudno topliwego metalu. Przerywacz jest przymocowany do ruchomej pod­stawy metalowej. Styk nieruchomy dokręcony jest do podstawy wkrę­tem (z możliwością regulowania jego położenia) i połączony bezpo­średnio z masą. Natomiast osadzony wahliwie na ośce styk ruchomy jest połączony z uzwojeniem pierwotnym cewki i dokładnie odizolowa­ny od masy. Styk ruchomy jest dociskany przez sprężynę w kierunku styku nieruchomego. Opiera się on fibrowym lub turbaksowym zde­rzakiem o krzywkę wałka rozdzielacza. Podstawa przerywacza jest osadzona na nieruchomej płytce na łożysku i dzięki temu może w sto­sunku do niej zmieniać swe położenie. Wałek rozdzielacza zwykle napędzany jest od wału rozrządu (często wspólnie z pompą oleju). Wałek u dołu zakończony jest płetwą lub wielokarbem służącym do ustalania jego położenia, a w górnej części znajduje się krzywka, która służy do unoszenia ruchomego styku przerywacza. Liczba garbów na krzywce odpowiada zawsze liczbie cylindrów silnika, które rozdzielacz obsługuje. Rozdzielacz służy do rozdzielania w odpowiednich chwilach impul­sów prądu wysokiego napięcia na poszczególne świece zapłonowe. Składa się on z palca rozdzielacza i kopułki. Palec rozdzielacza jest zwykle osadzony na wałku lub przymocowa­ny wkrętami do podstawy odśrodkowego regulatora zapłonu (rys. 8.2). Wykonany jest z fibry, ebonitu lub innego tworzywa będącego dobrym izolatorem. Na górnej powierzchni palca rozdzielacza znajduje się płyt­ka metalowa. Jednym końcem styka się ona stale ze środkowym sty­kiem kopułki, zaś drugim podczas obracania się — ze stykami roz­mieszczonymi na obwodzie wewnątrz kopułki. Kopułka rozdzielacza, podobnie jak palec, jest wykonana z tworzy­wa sztucznego będącego dobrym izolatorem. Wewnątrz kopułki na jej obwodzie są rozmieszczone styki, w liczbie odpowiadającej liczbie cylindrów, które rozdzielacz obsługuje. Styki te są .połączone z ze­wnętrznymi gniazdami, w których osadzone są przewody wysokiego napięcia łączące kopułkę z poszczególnymi świecami zapłonowymi. W górnej środkowej części kopułki znajduje się styk, który łączy się z palcem rozdzielacza za pośrednictwem pręcika grafitowego dociska­nego sprężynką. W zewnętrznym gnieździe tego styku osadzony jest przewód wysokiego napięcia łączący kopułkę z cewką zapłonową. Ręczny regulator wyprzedzenia zapłonu (tzw. oktanokorektor) służy do zmiany kąta wyprzedzenia zapłonu (w niewielkim zakresie) w przy­padku użycia paliwa o zmienionej liczbie oktanowej. Składa się on z dźwigni sztywno połączonej z kadłubem rozdzielacza, podziałówki ze skalą w stopniach i nakrętki lub śruby zaciskowej. Przesunięcie dźwigni powoduje obrót kadłuba, a wskutek tego obrót podstawy przerywacza w stosunku do garbów krzywki wałka. Obrót kadłuba zgodnie z obrotem palca rozdzielacza powoduje zmniejszenie kąta wyprzedzenia zapłonu (opóźnienie zapłonu), natomiast obrót kadłuba w przeciwnym kierunku powoduje zwiększenie kąta wyprzedzenia za­płonu (przyspieszenie zapłonu). Odśrodkowy regulator wyprzedzenia zapłonu (mechaniczny) służy do samoczynnego regulowania kąta wyprzedzenia zapłonu w zależno­ści od prędkości Obrotowej wału korbowego silnika. Regulator (rys. 8.3a) jest umieszczony pod przerywaczem lub nad nim (patrz rys. 8.2). Zasadniczymi częściami regulatora są: podstawa obracająca się wraz z wałkiem oraz dwa ciężarki osadzone swobodnie ma trzpieniach pod­stawy i ściągane ku sobie sprężynkami. Wraz ze zwiększeniem się prędkości obrotowej wału korbowego zwiększa się prędkość obrotowa wałka rozdzielacza i podstawy regu­latora. Pod wpływem siły odśrodkowej ciężarki pokonując opór sprę­żynek rozsuwają się i swymi trzpieniami obracają dźwignię dwuramienną, a wraz z nią tulejkę z krzywką w kierunku zgodnym z obro­tem palca rozdzielacza. Wskutek tego następuje samoczynne przy­spieszenie zapłonu. Zmniejszenie prędkości obrotowej wału korbowego powoduje zmniejszenie siły odśrodkowej działającej na ciężarki. Wskutek tego sprężynki ściągają ciężarki, co powoduje obrót tulejki z krzywką w przeciwnym kierunku, a w konsekwencji opóźnienie za­płonu. Rozdzielacze zapłonu niektórych silników nie mają odśrodko­wych regulatorów wyprzedzenia zapłonu. Podciśnieniowy regulator wyprzedzenia zapłonu (rys. 8.3b) składa się z podstawy ze szczelną obudową metalową, wewnątrz której znaj­duje się przepona i sprężyna. Z jednej strony regulator połączony jest przewodem z komorą mieszania gaźnika, a z drugiej — cięgłem z płyt­ką przerywacza. Podciśnieniowy regulator służy do samoczynnego re­gulowania kąta wyprzedzenia zapłonu w zależności od obciążenia sil­nika przy małych prędkościach obrotowych. Na przeponę z jednej strony działa sprężyna, dociskając ją w kie­runku aparatu zapłonowego. Gdy przepustnica jest całkowicie otwarta, podciśnienie w komorze mieszania jest bardzo małe i regulator w ogó­le nie działa. Po zmniejszeniu obciążenia, gdy przepustnica jest przy- mknięta, podciśnienie znacznie wzrasta i pokonując opór sprężyny przesuwa przeponę, a wraz z nią cięgło połączone z płytką regulatora. Dzięki temu uzyskuje się przyspieszenie zapłonu. Współdziałanie re­gulatorów odśrodkowego i podciśnieniowego zapewnia więc uzyskanie właściwego kąta wyprzedzenia zapłonu w zależności od prędkości obrotowej i obciążenia silnika. Przewody wysokiego napęcia łączą uzwojenie wtórne cewki zapło-­kładki 4 z tworzywa sztucznego wciska się tekstolitową podkładkę 2 i zawalcowuje krawędzie obudowy. Z zaciskiem styku ruchomego przerywacza łączy się końcówkę 1 kondensatora. Miniaturowy kon­densator samoczynny regeneruje się w przypadku przebicia taśmy iskrą elektryczną. Wskutek przebicia metal odparowuje, a oczyszczone miejsce zostaje zapełnione olejem, dzięki czemu kondensator może pracować nadal. Rolka zwykłego kondensatora (rys. 8.3b) składa się z dwóch cien­kich aluminiowych taśm 11, które są wzajemnie odizolowane papierem kondensatorowym 10, nasączonym olejem transformatorowym.