Zmierzenie podciśnienia w przewodzie dolotowym w określonych warunkach, tzn. przy ustalonej prędkości obrotowej silnika i stałym uchyleniu przepustnicy, może dostarczyć wskazówek odnośnie stanu technicznego silnika. Podciśnienie mierzy się za pomocą prózniomierzy. Próżniomierz podłącza się do przewodu dolotowego silnika między gaźnikiem a wlotem do cylindra, możliwie najbliżej gaźnika. Pomiaru należy dokonywać po uprzednim rozgrzaniu silnika do temperatury eksploatacyjnej. Dokonuje się następujących pomiarów: Pomiar podciśnienia podczas obracania walu korbowego silnika za pomocą rozrusznika przy wyłączonym zapłonie i zamkniętej przepustnicy gaźnika. Czas pomiaru 5-MO s. Zmierzone podciśnienie powinno być w granicach 500-Ś-570 hPa z dopuszczalnymi odchyłkami do ok. 30 hPa. Pomiar podciśnienia podczas pracy silnika na biegu jałowym. Podciśnienie powinno być w granicach 570-^750 hPa. Pomiar podciśnienia podczas przechodzenia z prędkości obrotowej biegu jałowego na średnią prędkość obrotową. W czasie pomiaru podciśnienie powinno wzrastać ze wzrostem prędkości obrotowej silnika o 40-^80 hPa. W chwili pełnego otwarcia przepustnicy podciśnienie powinno obniżyć się do około 100 hPa. Przy pomiarach należy pamiętać, że zmiana ciśnienia atmosferycznego o 100 hPa wywołuje odpowiednią zmianę wskazań próżniomierza o ok. 10 hPa (10%). Utrzymywanie się podciśnienia w podanych granicach podczas pomiarów świadczy o sprawności silnika. Przekroczenie podanych zakresów w którymkolwiek z pomiarów informuje o nie­sprawności silnika. Niesprawność tę można bliżej określić na podstawie dokładniejszej analizy wskazań próżniomierza. Omówienie szczegółowej interpretacji wskazań próżniomierza można znaleźć w literaturze specjalistycznej.