Zasadniczym zadaniem koła zamachowego jest zapewnienie odpo­wiedniej równomierności pracy silnika. Koło zamachowe mocowane jest najczęściej śrubami do kołnierza wału korbowego (rys. 2.23). Oprócz tego jako dodatkowe zabezpiecze­nie stosuje się zwykle jeden lub dwa kołki. Ustawienie śrub i kołków zapewnia montaż koła zamachowego tylko w jednym, określonym położeniu. Jest to szczególnie ważne wówczas, gdy na kole zamacho­wym są wykonane znaki określające położenie zwrotu zewnętrznego tłoka w pierwszym cylindrze. Czołowa powierzchnia koła zamachowego spełnia jednocześnie zada­nie tarczy oporowej sprzęgła samochodu] Na obrzeże koła zamachowe­go nasadzony jest z reguły wieniec zębaty. Zazębienie wieńca z kołem zębatym rozrusznika umożliwia uruchamianie silnika. Wieniec zębaty nasadzany jest na obrzeże koła zamachowego z dużym wciskiem lub mocowany do niego śrubami. Niekiedy po wciśnięciu wieńca zębatego zabezpiecza się go wkrętem. Koła zamachowe wykonuje się najczęściej jako odlewy że­liwne lub staliwne. O rodzaju użytego materiału decyduje prędkość obwodowa wieńca. Przy mniejszych prędkościach obwodowych stosuje się koła żeliwne, przy średnich — sta­liwne, a w przypadku prędko­ści przekraczających 120 m/s — stalowe koła odkuwane. Ze względu na to, że własności cierne stali lub staliwa są gor­sze niż żeliwa, niekiedy w miej­scu współpracy koła zamacho­wego ze sprzęgłem nakładany jest pierścień żeliwny.